Definify.com
Definition 2024
πειράζω
πειράζω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /piráz̚zo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /piráz̚zo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /piɾázo/
Verb
πειράζω • (peirázō)
- to make proof or trial of
- (with infinitive) to attempt to do
- New Testament, Acts of the Apostles 16.7
- New Testament, Acts of the Apostles 24.6
- (passive) are tried, proved
- (with accusative of person) to try or tempt a person, put them to the test
- New Testament, Second Epistle to the Corinthians 13.5
- New Testament, Acts of the Apostles 15.10
- New Testament, First Epistle to the Corinthians 10.9
- to seek to seduce, tempt
- New Testament, First Epistle to the Thessalonians 3.5
- Cyranus, Collected Works 47
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | πειράζω | πειράζεις | πειράζει | πειράζετον | πειράζετον | πειράζομεν | πειράζετε | πειράζουσῐ(ν) |
subjunctive | πειράζω | πειράζῃς | πειράζῃ | πειράζητον | πειράζητον | πειράζωμεν | πειράζητε | πειράζωσῐ(ν) | |
optative | πειράζοιμῐ | πειράζοις | πειράζοι | πειράζοιτον | πειραζοίτην | πειράζοιμεν | πειράζοιτε | πειράζοιεν | |
imperative | πείραζε | πειραζέτω | πειράζετον | πειραζέτων | πειράζετε | πειραζόντων | |||
middle/
passive |
indicative | πειράζομαι | πειράζει/ πειράζῃ |
πειράζεται | πειράζεσθον | πειράζεσθον | πειραζόμεθᾰ | πειράζεσθε | πειράζονται |
subjunctive | πειράζωμαι | πειράζῃ | πειράζηται | πειράζησθον | πειράζησθον | πειραζώμεθᾰ | πειράζησθε | πειράζωνται | |
optative | πειραζοίμην | πειράζοιο | πειράζοιτο | πειράζοισθον | πειραζοίσθην | πειραζοίμεθᾰ | πειράζοισθε | πειράζοιντο | |
imperative | πειράζου | πειραζέσθω | πειράζεσθον | πειραζέσθων | πειράζεσθε | πειραζέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | πειράζειν | πειράζεσθαι | |||||||
participle | πειράζων , πειράζουσᾰ , πείραζον | πειραζόμενος , πειραζομένη , πειραζόμενον |
Future: πειράξω, πειράξομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | πειράξω | πειράξεις | πειράξει | πειράξετον | πειράξετον | πειράξομεν | πειράξετε | πειράξουσῐ(ν) |
optative | πειράξοιμῐ | πειράξοις | πειράξοι | πειράξοιτον | πειραξοίτην | πειράξοιμεν | πειράξοιτε | πειράξοιεν | |
middle | indicative | πειράξομαι | πειράξει/ πειράξῃ |
πειράξεται | πειράξεσθον | πειράξεσθον | πειραξόμεθᾰ | πειράξεσθε | πειράξονται |
optative | πειραξοίμην | πειράξοιο | πειράξοιτο | πειράξοισθον | πειραξοίσθην | πειραξοίμεθᾰ | πειράξοισθε | πειράξοιντο | |
active | middle | ||||||||
infinitive | πειράξειν | πειράξεσθαι | |||||||
participle | πειράξων , πειράξουσᾰ , πείραξον | πειραξόμενος , πειραξομένη , πειραξόμενον |
Aorist: ἐπείρασα, ἐπειρασάμην, ἐπειράσθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐπείρασα | ἐπείρασας | ἐπείρασε | ἐπειράσατον | ἐπειρασάτην | ἐπειράσαμεν | ἐπειράσατε | ἐπείρασαν |
subjunctive | πειράσω | πειράσῃς | πειράσῃ | πειράσητον | πειράσητον | πειράσωμεν | πειράσητε | πειράσωσῐ(ν) | |
optative | πειράσαιμῐ | πειράσαις/ πειράσειας |
πειράσαι/ πειράσειε |
πειράσαιτον | πειρασαίτην | πειράσαιμεν | πειράσαιτε | πειράσαιεν/ πειράσειαν |
|
imperative | πείρασον | πειρασάτω | πειράσατον | πειρασάτων | πειράσατε | πειρασάντων | |||
middle | indicative | ἐπειρασάμην | ἐπειράσω | ἐπειράσατο | ἐπειράσασθον | ἐπειρασάσθην | ἐπειρασάμεθα | ἐπειράσασθε | ἐπειράσαντο |
subjunctive | πειράσωμαι | πειράσῃ | πειράσηται | πειράσησθον | πειράσησθον | πειρασώμεθα | πειράσησθε | πειράσωνται | |
optative | πειρασαίμην | πειράσαιο | πειράσαιτο | πειράσαισθον | πειρασαίσθην | πειρασαίμεθα | πειράσαισθε | πειράσαιντο | |
imperative | πείρασαι | πειρασάσθω | πειράσασθον | πειρασάσθων | πειράσασθε | πειρασάσθων | |||
passive | indicative | ἐπειράσθην | ἐπειράσθης | ἐπειράσθη | ἐπειράσθητον | ἐπειρασθήτην | ἐπειράσθημεν | ἐπειράσθητε | ἐπειράσθησαν |
subjunctive | πειρασθῶ | πειρασθῇς | πειρασθῇ | πειρασθῆτον | πειρασθῆτον | πειρασθῶμεν | πειρασθῆτε | πειρασθῶσῐ(ν) | |
optative | πειρασθείην | πειρασθείης | πειρασθείη | πειρασθεῖτον/ πειρασθείητον |
πειρασθείτην/ πειρασθειήτην |
πειρασθεῖμεν/ πειρασθείημεν |
πειρασθεῖτε/ πειρασθείητε |
πειρασθεῖεν/ πειρασθείησαν |
|
imperative | πειράσθητι | πειρασθήτω | πειράσθητον | πειρασθήτων | πειράσθητε | πειρασθέντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | πείρασαι | πειράσασθαι | πειρασθῆναι | ||||||
participle | m | πειράσᾱς | πειρασάμενος | πειρασθείς | |||||
f | πειράσᾱσα | πειρασαμένη | πειρασθεῖσα | ||||||
n | πείρασαν | πειρασάμενον | πειρασθέν |
Perfect: πεπείρασμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
middle/
passive |
indicative | πεπείρασμαι | πεπείρασαι | πεπείρασται | πεπείρασθον | πεπείρασθον | πεπειράσμεθα | πεπείρασθε | πεπειρασμένοι εἰσί |
subjunctive | πεπειρασμένος ὦ | πεπειρασμένος ᾖς | πεπειρασμένος ᾖ | πεπειρασμένω ἦτον | πεπειρασμένω ἦτον | πεπειρασμένοι ὦμεν | πεπειρασμένοι ἦτε | πεπειρασμένοι ὦσι | |
optative | πεπειρασμένος εἴην | πεπειρασμένος εἴης | πεπειρασμένος εἴη | πεπειρασμένοι εἴητον/ πεπειρασμένοι εἶτον |
πεπειρασμένω εἰήτην/ πεπειρασμένω εἴτην |
πεπειρασμένοι εἴημεν/ πεπειρασμένοι εἶμεν |
πεπειρασμένοι εἴητε/ πεπειρασμένοι εἶτε |
πεπειρασμένοι εἴησαν/ πεπειρασμένοι εἶεν |
|
imperative | πεπείρασο | πεπειράσθω | πεπείρασθον | πεπειράσθων | πεπείρασθε | πεπειράσθων | |||
infinitive | participle | ||||||||
infinitive | {{{7}}}σθαι | πεπειρασμένος , πεπειρασμένη , πεπειρασμένον |
- Many authors use the forms of πειράω (peiráō) for forms other than present and imperfect.
References
- πειράζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- πειράζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- πειράζω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «πειράζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «πειράζω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “G3985”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Etymology
From Ancient Greek πειράζω (peirázō).
Pronunciation
- IPA(key): [piˈɾazo]
- Hyphenation: πει‧ρά‧ζω
Verb
πειράζω • (peirázo) (simple past πείραξα, passive form πειράζομαι)
- (transitive, most senses) annoy, bother, irritate, vex
- Με πειράζει πολύ η φασαρία εδώ. ― Me peirázei polý i fasaría edó. ― The noise here is annoying me greatly.
- Θα σας πείραζε αν άνοιγα το παράθυρο; ― Tha sas peíraze an ánoiga to paráthyro? ― Would it bother you if I opened the window?
- (intransitive, only in the impersonal third person form πειράζει) matter, mind, bother
- Δεν πειράζει, έχω άλλο. ― Den peirázei, écho állo. ― It's okay, I have another one.
- Όχι, δε με πειράζει καθόλου. ― Óchi, de me peirázei kathólou. ― No, I don't mind at all.
- (transitive, most senses) hurt, bother, offend
- Τα λόγια του με πείραξαν πολύ. ― Ta lógia tou me peíraxan polý. ― His words hurt me very much.
- Αυτοί είναι ήχοι που πειράζουν τ' αυτί. ― Aftoí eínai íchoi pou peirázoun t' aftí. ― These are sounds that offend the ear.
- (transitive) harass, bother (sexually)
- Δεν μπορεί να πάει πουθενά χωρίς να την πειράζουν άνδρες ανελέητα. ― Den boreí na páei pouthená chorís na tin peirázoun ándres aneléita. ― She can't go anywhere without men relentlessly harassing her.
- Έγινε καβγάς διότι κάποιος πείραξε την φιλενάδα του. ― Égine kavgás dióti kápoios peíraxe tin filenáda tou. ― There was a fight because someone bothered his girlfriend.
- (transitive) tease, make fun of, joke, rib, kid, banter
- Μην ταράζεσαι, απλά σε πειράζει. ― Min tarázesai, aplá se peirázei. ― Don't get upset, he's only joking with you.
- Στην αρχή, πείραζαν ο ένας τον άλλον ανελέητα. ― Stin archí, peírazan o énas ton állon aneléita. ― In the beginning, they teased each other mercilessly.
- (transitive) move, touch, tamper with (so as to annoy someone by doing so)
- Ποιος πείραξε τους δίσκους μου; ― Poios peíraxe tous dískous mou? ― Who touched my records?
- Μην πειράζεις την γάτα, θα σε γρατσούνισει. ― Min peirázeis tin gáta, tha se gratsoúnisei. ― Don't touch the cat, it'll scratch you.
- (transitive) affect (negatively), trouble, bother, not agree with (of food)
- Αυτή η μπριζόλα που έφαγε τον πείραξε αργότερα. ― Aftí i brizóla pou éfage ton peíraxe argótera. ― The steak he ate bothered him (gave him a stomach ache) later on.
- Το κάπνισμα πειράζει στην υγεία. ― To kápnisma peirázei stin ygeía. ― Smoking bothers/harms health.
- Όχι, ευχαριστώ. Το ψάρι με πειράζει. ― Óchi, efcharistó. To psári me peirázei. ― No, thank you. Fish doesn't agree with me.
- (transitive, colloquial, usually as an adjective) modify, change, tweak (something so it is better or more suited)
- Το αμάξι μου είναι πειραγμένο. ― To amáxi mou eínai peiragméno. ― My car is modified.
- Χρειάζομαι πειραγμένη κιθάρα διότι είμαι αριστερόχειρας. ― Chreiázomai peiragméni kithára dióti eímai aristerócheiras. ― I need a modified guitar since I am left-handed.
Conjugation
πειράζω
Present → | Imperfect → | Continuous future → | Continuous subjunctive → | Imperative → | |
1s | πειράζω | πείραζα | θα πειράζω | να πειράζω | |
2s | πειράζεις | πείραζες | θα πειράζεις | να πειράζεις | πείραζε |
3s | πειράζει | πείραζε | θα πειράζει | να πειράζει | |
1p | πειράζουμε, πειράζομε | πειράζαμε | θα πειράζουμε, πειράζομε | να πειράζουμε, πειράζομε | |
2p | πειράζετε | πειράζατε | θα πειράζετε | να πειράζετε | πειράζετε |
3p | πειράζουν, πειράζουνε | πείραζαν, πειράζαν, πειράζανε | θα πειράζουν, πειράζουνε | να πειράζουν, πειράζουνε | |
Dependent † | Simple past → | Simple future → | Simple subjunctive → | Imperative → | |
1s | πειράξω | πείραξα | θα πειράξω | να πειράξω | |
2s | πειράξεις | πείραξες | θα πειράξεις | να πειράξεις | πείραξε |
3s | πειράξει | πείραξε | θα πειράξει | να πειράξει | |
1p | πειράξουμε, πειράξομε | πειράξαμε | θα πειράξουμε, πειράξομε | να πειράξουμε, πειράξομε | |
2p | πειράξετε | πειράξατε | θα πειράξετε | να πειράξετε | πειράξτε, πειράχτε |
3p | πειράξουν, πειράξουνε | πείραξαν, πειράξαν, πειράξανε | θα πειράξουν, πειράξουνε | να πειράξουν, πειράξουνε | |
Perfect → | Pluperfect → | Future perfect → | Subjunctive → | ||
1s | έχω πειράξει | είχα πειράξει | θα έχω πειράξει | να έχω πειράξει | |
2s | έχεις πειράξει | είχες πειράξει | θα έχεις πειράξει | να έχεις πειράξει | έχε πειραγμένο |
3s | έχει πειράξει | είχε πειράξει | θα έχει πειράξει | να έχει πειράξει | |
1p | έχουμε πειράξει | είχαμε πειράξει | θα έχουμε πειράξει | να έχουμε πειράξει | |
2p | έχετε πειράξει | είχατε πειράξει | θα έχετε πειράξει | να έχετε πειράξει | έχετε πειραγμένο |
3p | έχουν πειράξει | είχαν πειράξει | θα έχουν πειράξει | να έχουν πειράξει | |
Alternative* perfect: | έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) πειραγμένο | ||||
pluperfect: | είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) πειραγμένο | ||||
future perfect: | θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) πειραγμένο | ||||
subjunctive: | να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) πειραγμένο | ||||
Participle: | πειράζοντας | Non-finite ‡ | πειράξει | 23, 1a | |
This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms. |
|||||