Definify.com
Definition 2024
uitroepen
uitroepen
Dutch
Noun
uitroepen
- Plural form of uitroep
Verb
uitroepen
- to cry out
- to proclaim
- In 1482 riep Boabdil zich tot nieuwe koning uit. — In 1482 Boabdil proclaimed himself the new king.
Inflection
| Inflection of uitroepen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitroepen | |||
| past singular | riep uit | |||
| past participle | uitgeroepen | |||
| infinitive | uitroepen | |||
| gerund | uitroepen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | roep uit | riep uit | uitroep | uitriep |
| 2nd person sing. (jij) | roept uit | riep uit | uitroept | uitriep |
| 2nd person sing. (u) | roept uit | riep uit | uitroept | uitriep |
| 2nd person sing. (gij) | roept uit | riept uit | uitroept | uitriept |
| 3rd person singular | roept uit | riep uit | uitroept | uitriep |
| plural | roepen uit | riepen uit | uitroepen | uitriepen |
| subjunctive sing.1 | roepe uit | riepe uit | uitroepe | uitriepe |
| subjunctive plur.1 | roepen uit | riepen uit | uitroepen | uitriepen |
| imperative sing. | roep uit | |||
| imperative plur.1 | roept uit | |||
| participles | uitroepend | uitgeroepen | ||
| 1) Archaic. | ||||