Definify.com
Definition 2025
uitlokken
uitlokken
Dutch
Verb
uitlokken
- to provoke
Inflection
| Inflection of uitlokken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitlokken | |||
| past singular | lokte uit | |||
| past participle | uitgelokt | |||
| infinitive | uitlokken | |||
| gerund | uitlokken n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | lok uit | lokte uit | uitlok | uitlokte |
| 2nd person sing. (jij) | lokt uit | lokte uit | uitlokt | uitlokte |
| 2nd person sing. (u) | lokt uit | lokte uit | uitlokt | uitlokte |
| 2nd person sing. (gij) | lokt uit | lokte uit | uitlokt | uitlokte |
| 3rd person singular | lokt uit | lokte uit | uitlokt | uitlokte |
| plural | lokken uit | lokten uit | uitlokken | uitlokten |
| subjunctive sing.1 | lokke uit | lokte uit | uitlokke | uitlokte |
| subjunctive plur.1 | lokken uit | lokten uit | uitlokken | uitlokten |
| imperative sing. | lok uit | |||
| imperative plur.1 | lokt uit | |||
| participles | uitlokkend | uitgelokt | ||
| 1) Archaic. | ||||