Definify.com
Definition 2025
Suna
Suna
Turkish
Proper noun
Suna
- A female given name
Declension
declension of Suna
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Suna | Sunalar / Suna'lar |
| accusative | Suna'yı | Sunaları / Suna'ları |
| dative | Suna'ya | Sunalara / Suna'lara |
| locative | Suna'da | Sunalarda / Suna'larda |
| ablative | Suna'dan | Sunalardan / Suna'lardan |
| genitive | Suna'nın | Sunaların / Suna'ların |
possessive of Suna
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Suna'm | Sunalarım / Suna'larım |
| senin (your) | Suna'n | Sunaların / Suna'ların |
| onun (his/her/its) | Suna'sı | Sunaları / Suna'ları |
| bizim (our) | Suna'mız | Sunalarımız / Suna'larımız |
| sizin (your) | Suna'nız | Sunalarınız / Suna'larınız |
| onların (their) | Suna'sı / Sunaları / Suna'ları | Sunaları / Suna'ları |
suna
suna
Esperanto
Adjective
suna (accusative singular sunan, plural sunaj, accusative plural sunajn)
Derived terms
- suna eklipso (solar eclipse)
- suna vento (solar wind)
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃunɒ]
- Hyphenation: su‧na
Noun
suna (plural sunák)
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | suna | sunák |
| accusative | sunát | sunákat |
| dative | sunának | sunáknak |
| instrumental | sunával | sunákkal |
| causal-final | sunáért | sunákért |
| translative | sunává | sunákká |
| terminative | sunáig | sunákig |
| essive-formal | sunaként | sunákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | sunában | sunákban |
| superessive | sunán | sunákon |
| adessive | sunánál | sunáknál |
| illative | sunába | sunákba |
| sublative | sunára | sunákra |
| allative | sunához | sunákhoz |
| elative | sunából | sunákból |
| delative | sunáról | sunákról |
| ablative | sunától | sunáktól |
| Possessive forms of suna | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | sunám | sunáim |
| 2nd person sing. | sunád | sunáid |
| 3rd person sing. | sunája | sunái |
| 1st person plural | sunánk | sunáink |
| 2nd person plural | sunátok | sunáitok |
| 3rd person plural | sunájuk | sunáik |
Old English
Noun
suna m
- genitive singular of sunu
- dative singular of sunu
- nominative plural of sunu
- accusative plural of sunu
- genitive plural of sunu
Romanian
Etymology
From Latin sonāre, present active infinitive of sonō, ultimately from Proto-Indo-European *swen- (“to sound, resound”).
Verb
a suna (third-person singular present sună, past participle sunat) 1st conj.
Conjugation
conjugation of suna (first conjugation, no infix)
| infinitive | a suna | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | sunând | ||||||
| past participle | sunat | ||||||
| number | singular | plural | |||||
| person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
| indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | sun | suni | sună | sunăm | sunați | sună | |
| imperfect | sunam | sunai | suna | sunam | sunați | sunau | |
| simple perfect | sunai | sunași | sună | sunarăm | sunarăți | sunară | |
| pluperfect | sunasem | sunaseși | sunase | sunaserăm | sunaserăți | sunaseră | |
| subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | să sun | să suni | să sune | să sunăm | să sunați | să sune | |
| imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
| affirmative | sună | sunați | |||||
| negative | nu suna | nu sunați | |||||
Synonyms
- (to telephone): telefona
Derived terms
- sunare
- sunător