Definify.com
Definition 2025
orða
orða
Icelandic
Verb
orða (weak verb, third-person singular past indicative orðaði, supine orðað)
- (transitive, governs the accusative) to mention syn.
 - (transitive, governs the accusative) to word, to phrase, to formulate syn.
 
Conjugation
orða — active voice (germynd)
|  infinitive  (nafnháttur)  | 
að orða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
|  supine  (sagnbót)  | 
orðað | ||||
|  present participle  (lýsingarháttur nútíðar)  | 
orðandi | ||||
|  indicative  (framsöguháttur)  | 
 subjunctive  (viðtengingarháttur)  | 
||||
|  present  (nútíð)  | 
ég orða | við orðum |  present  (nútíð)  | 
ég orði | við orðum | 
| þú orðar | þið orðið | þú orðir | þið orðið | ||
| hann, hún, það orðar | þeir, þær, þau orða | hann, hún, það orði | þeir, þær, þau orði | ||
|  past  (þátíð)  | 
ég orðaði | við orðuðum |  past  (þátíð)  | 
ég orðaði | við orðuðum | 
| þú orðaðir | þið orðuðuð | þú orðaðir | þið orðuðuð | ||
| hann, hún, það orðaði | þeir, þær, þau orðuðu | hann, hún, það orðaði | þeir, þær, þau orðuðu | ||
|  imperative  (boðháttur)  | 
orða (þú) | orðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| orðaðu | orðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
orðast — mediopassive voice (miðmynd)
|  infinitive  (nafnháttur)  | 
að orðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
|  supine  (sagnbót)  | 
orðast | ||||
|  present participle  (lýsingarháttur nútíðar)  | 
 orðandist **  ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses  | 
||||
|  indicative  (framsöguháttur)  | 
 subjunctive  (viðtengingarháttur)  | 
||||
|  present  (nútíð)  | 
ég orðast | við orðumst |  present  (nútíð)  | 
ég orðist | við orðumst | 
| þú orðast | þið orðist | þú orðist | þið orðist | ||
| hann, hún, það orðast | þeir, þær, þau orðast | hann, hún, það orðist | þeir, þær, þau orðist | ||
|  past  (þátíð)  | 
ég orðaðist | við orðuðumst |  past  (þátíð)  | 
ég orðaðist | við orðuðumst | 
| þú orðaðist | þið orðuðust | þú orðaðist | þið orðuðust | ||
| hann, hún, það orðaðist | þeir, þær, þau orðuðust | hann, hún, það orðaðist | þeir, þær, þau orðuðust | ||
|  imperative  (boðháttur)  | 
orðast (þú) | orðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| orðastu | orðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
orðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
|  strong declension  (sterk beyging)  | 
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|  masculine  (karlkyn)  | 
 feminine  (kvenkyn)  | 
 neuter  (hvorugkyn)  | 
 masculine  (karlkyn)  | 
 feminine  (kvenkyn)  | 
 neuter  (hvorugkyn)  | 
||
|  nominative  (nefnifall)  | 
orðaður | orðuð | orðað | orðaðir | orðaðar | orðuð | |
|  accusative  (þolfall)  | 
orðaðan | orðaða | orðað | orðaða | orðaðar | orðuð | |
|  dative  (þágufall)  | 
orðuðum | orðaðri | orðuðu | orðuðum | orðuðum | orðuðum | |
|  genitive  (eignarfall)  | 
orðaðs | orðaðrar | orðaðs | orðaðra | orðaðra | orðaðra | |
|  weak declension  (veik beyging)  | 
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|  masculine  (karlkyn)  | 
 feminine  (kvenkyn)  | 
 neuter  (hvorugkyn)  | 
 masculine  (karlkyn)  | 
 feminine  (kvenkyn)  | 
 neuter  (hvorugkyn)  | 
||
|  nominative  (nefnifall)  | 
orðaði | orðaða | orðaða | orðuðu | orðuðu | orðuðu | |
|  accusative  (þolfall)  | 
orðaða | orðuðu | orðaða | orðuðu | orðuðu | orðuðu | |
|  dative  (þágufall)  | 
orðaða | orðuðu | orðaða | orðuðu | orðuðu | orðuðu | |
|  genitive  (eignarfall)  | 
orðaða | orðuðu | orðaða | orðuðu | orðuðu | orðuðu | |
Derived terms
- orðaður (mentioned)
 - orðaður við eitthvað, vera orðaður við eitthvað (to be mentioned in connection with something)
 
Synonyms
Etymology 2
Noun
orða f (genitive singular orðu, nominative plural orður)
- order (of merit, chivalry)
 
Declension
declension of orða
Etymology 3
Noun
orða
- indefinite genitive plural of orð