Definify.com

Definition 2024


kondigen

kondigen

Dutch

Verb

kondigen

  1. (transitive) to announce, to make known

Inflection

Inflection of kondigen (weak)
infinitive kondigen
past singular kondigde
past participle gekondigd
infinitive kondigen
gerund kondigen n
verbal noun
present tense past tense
1st person singular kondig kondigde
2nd person sing. (jij) kondigt kondigde
2nd person sing. (u) kondigt kondigde
2nd person sing. (gij) kondigt kondigde
3rd person singular kondigt kondigde
plural kondigen kondigden
subjunctive sing.1 kondige kondigde
subjunctive plur.1 kondigen kondigden
imperative sing. kondig
imperative plur.1 kondigt
participles kondigend gekondigd
1) Archaic.

Derived terms