Definify.com
Definition 2024
aankondigen
aankondigen
Dutch
Verb
aankondigen
- (transitive) to announce
Inflection
| Inflection of aankondigen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aankondigen | |||
| past singular | kondigde aan | |||
| past participle | aangekondigd | |||
| infinitive | aankondigen | |||
| gerund | aankondigen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kondig aan | kondigde aan | aankondig | aankondigde |
| 2nd person sing. (jij) | kondigt aan | kondigde aan | aankondigt | aankondigde |
| 2nd person sing. (u) | kondigt aan | kondigde aan | aankondigt | aankondigde |
| 2nd person sing. (gij) | kondigt aan | kondigde aan | aankondigt | aankondigde |
| 3rd person singular | kondigt aan | kondigde aan | aankondigt | aankondigde |
| plural | kondigen aan | kondigden aan | aankondigen | aankondigden |
| subjunctive sing.1 | kondige aan | kondigde aan | aankondige | aankondigde |
| subjunctive plur.1 | kondigen aan | kondigden aan | aankondigen | aankondigden |
| imperative sing. | kondig aan | |||
| imperative plur.1 | kondigt aan | |||
| participles | aankondigend | aangekondigd | ||
| 1) Archaic. | ||||