Definify.com
Definition 2025
gair
gair
See also: gáir
Irish
Verb
gair (present analytic gaireann, future analytic gairfidh, verbal noun gairm, past participle gairthe)
Conjugation
First Conjugation (A)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | gairim |  gaireann tú;  gairir†  | 
gaireann sé, sí | gairimid | gaireann sibh |  gaireann siad;  gairid†  | 
 a ghaireann; a ghaireas / a ngaireann*; a ngaireas*  | 
gairtear | 
| past | ghair mé; ghaireas | ghair tú; ghairis | ghair sé, sí | ghaireamar; ghair muid | ghair sibh; ghaireabhair | ghair siad; ghaireadar |  a ghair / ar ghair*  | 
gaireadh | |
| past habitual | ghairinn | ghairteá | ghaireadh sé, sí | ghairimis; ghaireadh muid | ghaireadh sibh | ghairidís; ghaireadh siad |  a ghaireadh / ar ghaireadh*  | 
ghairtí | |
| future |  gairfidh mé;  gairfead  | 
 gairfidh tú;  gairfir†  | 
gairfidh sé, sí |  gairfimid;  gairfidh muid  | 
gairfidh sibh |  gairfidh siad;  gairfid†  | 
 a ghairfidh; a ghairfeas / a ngairfidh*; a ngairfeas*  | 
gairfear | |
| conditional | ghairfinn | ghairfeá | ghairfeadh sé, sí | ghairfimis; ghairfeadh muid | ghairfeadh sibh | ghairfidís; ghairfeadh siad |  a ghairfeadh / ar ghairfeadh*  | 
ghairfí | |
| subjunctive | present |  go ngaire mé;  go ngairead†  | 
 go ngaire tú;  go ngairir†  | 
go ngaire sé, sí |  go ngairimid;  go ngaire muid  | 
go ngaire sibh |  go ngaire siad;  go ngairid†  | 
— | go ngairtear | 
| past | dá ngairinn | dá ngairteá | dá ngaireadh sé, sí |  dá ngairimis;  dá ngaireadh muid  | 
dá ngaireadh sibh |  dá ngairidís;  dá ngaireadh siad  | 
— | dá ngairtí | |
| imperative | gairim | gair | gaireadh sé, sí | gairimis |  gairigí;  gairidh†  | 
gairidís | — | gairtear | |
| verbal noun | gairm | ||||||||
| past participle | gairthe | ||||||||
* Indirect relative
† Dialect form
Alternative forms
Derived terms
- aisghair (“abrogate; repeal”, transitive verb)
 - gair ar (“call upon, summon, invoke”)
 - gair de (“name, proclaim, inaugurate”)
 
Etymology 2
Inflected forms of gar (“near; nearness”).
Adjective
gair
- vocative masculine singular of gar
 - genitive masculine singular of gar
 - (archaic) dative feminine singular of gar
 
Noun
gair m
- genitive singular of gar
 
Mutation
| Irish mutation | ||
|---|---|---|
| Radical | Lenition | Eclipsis | 
| gair | ghair | ngair | 
|  Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.  | ||
References
- "gair" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
 - “3 gairid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
 
Scots
Alternative forms
Etymology
Compare to English gore (third sense).
Pronunciation
Noun
gair (plural gairs)
- (archaic) A strip of grass on a hillside, especially bright green and fertile grass.
 
Welsh
Etymology
From Middle Welsh geir, from Proto-Brythonic *gėr, from Proto-Celtic *garyo- (“word, speech”), from Proto-Indo-European *ǵh₂r-, zero grade of *ǵeh₂r-.
Cognate with Ancient Greek γῆρυς (gêrus, “voice, speech”), Khotanese [script needed] (ysār-, “to sing”), Latin garriō (“chatter”), Old English ċearu (“sorrow”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɡai̯r/
 
Noun
gair m (plural geiriau or geirau)
Derived terms
Mutation
| Welsh mutation | |||
|---|---|---|---|
| radical | soft | nasal | aspirate | 
| gair | air | ngair | unchanged | 
|  Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.  | |||
References
- “gair” in Geiriadur Prifysgol Cymru.