Definify.com
Definition 2024
buitmaken
buitmaken
Dutch
Verb
buitmaken
Inflection
| Inflection of buitmaken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | buitmaken | |||
| past singular | maakte buit | |||
| past participle | buitgemaakt | |||
| infinitive | buitmaken | |||
| gerund | buitmaken n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | maak buit | maakte buit | buitmaak | buitmaakte |
| 2nd person sing. (jij) | maakt buit | maakte buit | buitmaakt | buitmaakte |
| 2nd person sing. (u) | maakt buit | maakte buit | buitmaakt | buitmaakte |
| 2nd person sing. (gij) | maakt buit | maakte buit | buitmaakt | buitmaakte |
| 3rd person singular | maakt buit | maakte buit | buitmaakt | buitmaakte |
| plural | maken buit | maakten buit | buitmaken | buitmaakten |
| subjunctive sing.1 | make buit | maakte buit | buitmake | buitmaakte |
| subjunctive plur.1 | maken buit | maakten buit | buitmaken | buitmaakten |
| imperative sing. | maak buit | |||
| imperative plur.1 | maakt buit | |||
| participles | buitmakend | buitgemaakt | ||
| 1) Archaic. | ||||