Definify.com
Definition 2024
Bika
bika
bika
Hungarian
Etymology
Borrowed from a Chuvash-type Turkic language before the times of the Hungarian conquest of the Carpathian Basin (at the turn of the 9th and 10th centuries). Compare Turkish boğa, Old Turkic 𐰉𐰆𐰸𐰀 (buqa, “bull”), Mongolian бух (buh). The borrowed form into Hungarian was probably *bïqa. [1] Perhaps from Proto-Turkic *buka.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbikɒ]
- Hyphenation: bi‧ka
Noun
bika (plural bikák)
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | bika | bikák |
| accusative | bikát | bikákat |
| dative | bikának | bikáknak |
| instrumental | bikával | bikákkal |
| causal-final | bikáért | bikákért |
| translative | bikává | bikákká |
| terminative | bikáig | bikákig |
| essive-formal | bikaként | bikákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | bikában | bikákban |
| superessive | bikán | bikákon |
| adessive | bikánál | bikáknál |
| illative | bikába | bikákba |
| sublative | bikára | bikákra |
| allative | bikához | bikákhoz |
| elative | bikából | bikákból |
| delative | bikáról | bikákról |
| ablative | bikától | bikáktól |
| Possessive forms of bika | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | bikám | bikáim |
| 2nd person sing. | bikád | bikáid |
| 3rd person sing. | bikája | bikái |
| 1st person plural | bikánk | bikáink |
| 2nd person plural | bikátok | bikáitok |
| 3rd person plural | bikájuk | bikáik |
Derived terms
References
- ↑ Gábor Zaicz, Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete, Tinta Könyvkiadó, 2006, ISBN 963 7094 01 6
Icelandic
Etymology
From the noun bik.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpɪːka/
- Rhymes: -ɪːka
Verb
bika (weak verb, third-person singular past indicative bikaði, supine bikað)
Inflection
bika — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að bika | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
bikað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
bikandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég bika | við bikum | present (nútíð) |
ég biki | við bikum |
| þú bikar | þið bikið | þú bikir | þið bikið | ||
| hann, hún, það bikar | þeir, þær, þau bika | hann, hún, það biki | þeir, þær, þau biki | ||
| past (þátíð) |
ég bikaði | við bikuðum | past (þátíð) |
ég bikaði | við bikuðum |
| þú bikaðir | þið bikuðuð | þú bikaðir | þið bikuðuð | ||
| hann, hún, það bikaði | þeir, þær, þau bikuðu | hann, hún, það bikaði | þeir, þær, þau bikuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
bika (þú) | bikið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| bikaðu | bikiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
bikast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að bikast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
bikast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
bikandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég bikast | við bikumst | present (nútíð) |
ég bikist | við bikumst |
| þú bikast | þið bikist | þú bikist | þið bikist | ||
| hann, hún, það bikast | þeir, þær, þau bikast | hann, hún, það bikist | þeir, þær, þau bikist | ||
| past (þátíð) |
ég bikaðist | við bikuðumst | past (þátíð) |
ég bikaðist | við bikuðumst |
| þú bikaðist | þið bikuðust | þú bikaðist | þið bikuðust | ||
| hann, hún, það bikaðist | þeir, þær, þau bikuðust | hann, hún, það bikaðist | þeir, þær, þau bikuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
bikast (þú) | bikist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| bikastu | bikisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
bikaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
bikaður | bikuð | bikað | bikaðir | bikaðar | bikuð | |
| accusative (þolfall) |
bikaðan | bikaða | bikað | bikaða | bikaðar | bikuð | |
| dative (þágufall) |
bikuðum | bikaðri | bikuðu | bikuðum | bikuðum | bikuðum | |
| genitive (eignarfall) |
bikaðs | bikaðrar | bikaðs | bikaðra | bikaðra | bikaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
bikaði | bikaða | bikaða | bikuðu | bikuðu | bikuðu | |
| accusative (þolfall) |
bikaða | bikuðu | bikaða | bikuðu | bikuðu | bikuðu | |
| dative (þágufall) |
bikaða | bikuðu | bikaða | bikuðu | bikuðu | bikuðu | |
| genitive (eignarfall) |
bikaða | bikuðu | bikaða | bikuðu | bikuðu | bikuðu | |