Definify.com
Webster 1913 Edition
Alan
A-lan′
(ȧ-lȧn′)
, Noun.
[OF.
alan
, alant
; cf. Sp. alano
.] A wolfhound.
[Obs.]
Chaucer.
Definition 2025
Alan
Alan
English
Alternative forms
Pronunciation
- IPA(key): /ˈæ.lən/
- Rhymes: -ælən
Proper noun
Alan (plural Alans)
- A male given name
- 1951 translation by Nevill Coghill of: 13?? Geoffrey Chaucer: Canterbury Tales: The Reeve's Tale:
- He grabbed at Alan by his Adam's apple,
- And Alan grabbed him back in furious grapple
- And clenched his fist and bashed him on the nose.
- 1910 P. G. Wodehouse, The Man Upstairs, and Other Stories, BiblioBazaar, LLC 2008, ISBN 0554330679, page 24:
- I could pose as an artist all right; so I took the studio. Also the name of Alan Beverley. My own is Bill Bates. I had often wondered what it would feel like to be called by some name like Alan Beverley or Cyril Trevelyan.
- 1951 translation by Nevill Coghill of: 13?? Geoffrey Chaucer: Canterbury Tales: The Reeve's Tale:
Derived terms
Translations
male given name
Etymology 2
From Latin Alānī, from Ancient Greek Ἀλανοί (Alanoí).
Noun
- (historical) A member of a group of Sarmatian tribes, nomadic pastoralists of the 1st millennium AD who spoke an Eastern Iranian language derived from Scytho-Sarmatian and which in turn evolved into modern Ossetian.
Related terms
Translations
member of a Sarmatian tribe
Anagrams
Portuguese
Etymology
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈa.lɐ̃/, /a.ˈlɐ̃/
Proper noun
Alan m
- A male given name, equivalent to English Alan
Related terms
alan
alan
Finnish
Noun
alan
- Genitive singular form of ala.
Verb
alan
- First-person singular indicative present form of alkaa.
Anagrams
Gothic
Romanization
alan
- Romanization of 𐌰𐌻𐌰𐌽
Old English
Verb
alan
Conjugation
Conjugation of alan (strong class 6)
| infinitive | alan | tō alanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | ale | ōl |
| 2nd-person singular | ælest | ōle |
| 3rd-person singular | æleþ | ōl |
| plural | alaþ | ōlon |
| subjunctive | present | past |
| singular | ale | ōle |
| plural | alen | ōlen |
| imperative | ||
| singular | al | |
| plural | alaþ | |
| participle | present | past |
| alende | (ġe)alen | |
Turkish
Etymology
From Old Turkic alaŋ, from Proto-Turkic *ala-n, *ala-ŋ (“level ground, plain”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɑ.ɫɑn/
Adjective
alan (comparative daha alan, superlative en alan)
- recipient, susceptive
- Atı alan Üsküdar'ı geçti. (proverb)
- The one who is the recipient of the horse has already passed Üsküdar. (It is too late to do anything; you have missed the train.)
- Atı alan Üsküdar'ı geçti. (proverb)
Noun
alan (definite accusative alanı, plural alanlar)
- area, land, square as for place.
- Tarlanın alanı 150.000 hektarla en büyüktü.
- The area of the field was with 150.000 hectares the largest.
- Tarlanın alanı 150.000 hektarla en büyüktü.
- The person who takes something.
- Atı alan Üsküdar'ı geçti. (proverb)
- [The person] who took has passed Üsküdar. (Too late to do anything about it, as the chance has been missed.)
- Atı alan Üsküdar'ı geçti. (proverb)
Declension
declension of alan
possessive forms of alan
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | alanım | alanlarım |
| definite accusative (belirtme) | alanımı | alanlarımı |
| dative (yönelme) | alanıma | alanlarıma |
| locative (bulunma) | alanımda | alanlarımda |
| ablative (çıkma) | alanımdan | alanlarımdan |
| genitive (tamlayan) | alanımın | alanlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | alanın | alanların |
| definite accusative (belirtme) | alanını | alanlarını |
| dative (yönelme) | alanına | alanlarına |
| locative (bulunma) | alanında | alanlarında |
| ablative (çıkma) | alanından | alanlarından |
| genitive (tamlayan) | alanının | alanlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | alanı | alanları |
| definite accusative (belirtme) | alanını | alanlarını |
| dative (yönelme) | alanına | alanlarına |
| locative (bulunma) | alanında | alanlarında |
| ablative (çıkma) | alanından | alanlarından |
| genitive (tamlayan) | alanının | alanlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | alanımız | alanlarımız |
| definite accusative (belirtme) | alanımızı | alanlarımızı |
| dative (yönelme) | alanımıza | alanlarımıza |
| locative (bulunma) | alanımızda | alanlarımızda |
| ablative (çıkma) | alanımızdan | alanlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | alanımızın | alanlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | alanınız | alanlarınız |
| definite accusative (belirtme) | alanınızı | alanlarınızı |
| dative (yönelme) | alanınıza | alanlarınıza |
| locative (bulunma) | alanınızda | alanlarınızda |
| ablative (çıkma) | alanınızdan | alanlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | alanınızın | alanlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | alanları | alanları |
| definite accusative (belirtme) | alanlarını | alanlarını |
| dative (yönelme) | alanlarına | alanlarına |
| locative (bulunma) | alanlarında | alanlarında |
| ablative (çıkma) | alanlarından | alanlarından |
| genitive (tamlayan) | alanlarının | alanlarının |