Definify.com
Definition 2024
भारत
भारत
Hindi
भारत
Proper noun
भारत • (bhārat) m (Urdu spelling بھارت)
Synonyms
- इंडिया (ĩṇḍiyā)
- हिन्दुस्तान (hindustān)
Hypernyms
- एशिया (eśiyā)
Derived terms
|
See also
|
चीन (cīn) |
||
|
पाकिस्तान (pākistān) |
 |
|
|
सिन्धु सागर (sindhu sāgar) |
हिन्द महासागर (hind mahāsāgar) |
बंगाल की खाड़ी (baṅgāl kī khāṛī) |
Marathi
Etymology
From Sanskrit भारत (bhā́rata).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbʱaːrət̪]
Proper noun
भारत • (Bhārat)
Synonyms
- इंडिया (iṇḍiyā)
- हिन्दुस्तान (hindustān)
Derived terms
- भारतीय (bhārtīya)
Sanskrit
Adjective
भारत • (bhā́rata)
- descended from भरत (bharata) or the Bhāratas (applied to Agni either "sprung from the priests called Bharatas" or "bearer of the oblation")
- belonging or relating to the Bharatas
- (with युद्ध (yuddha), संग्राम (saṃgrāma), समर (samara), समिति (samiti)) the war or battle of the bharatas
- (with or scil. आख्यान (ākhyāna) with इतिहास (itihāsa) and कथा (kathā)) the story of the Bharatas, the history or narrative of their war
- (with or scil. मण्डल (maṇḍala) or वर्ष (varṣa)) "king Bharatas's realm" i.e. India
- inhabiting भरतवर्ष (bharata-varṣa) i.e. India; Indic
Declension
| Masculine a-stem declension of भारत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | भारतः (bhārataḥ) | ||
| Gen. sg. | भारतस्य (bhāratasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भारतः (bhārataḥ) | भारतौ (bhāratau) | भारताः (bhāratāḥ) |
| Vocative | भारत (bhārata) | भारतौ (bhāratau) | भारताः (bhāratāḥ) |
| Accusative | भारतम् (bhāratam) | भारतौ (bhāratau) | भारतान् (bhāratān) |
| Instrumental | भारतेन (bhāratena) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतैः (bhārataiḥ) |
| Dative | भारताय (bhāratāya) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Ablative | भारतात् (bhāratāt) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Genitive | भारतस्य (bhāratasya) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतानाम् (bhāratānām) |
| Locative | भारते (bhārate) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतेषु (bhārateṣu) |
| Feminine ī-stem declension of भारत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | भारती (bhāratī) | ||
| Gen. sg. | भारत्याः (bhāratyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भारती (bhāratī) | भारत्यौ (bhāratyau) | भारत्यः (bhāratyaḥ) |
| Vocative | भारति (bhārati) | भारत्यौ (bhāratyau) | भारत्यः (bhāratyaḥ) |
| Accusative | भारतीम् (bhāratīm) | भारत्यौ (bhāratyau) | भारतीः (bhāratīḥ) |
| Instrumental | भारत्या (bhāratyā) | भारतीभ्याम् (bhāratībhyām) | भारतीभिः (bhāratībhiḥ) |
| Dative | भारत्यै (bhāratyai) | भारतीभ्याम् (bhāratībhyām) | भारतीभ्यः (bhāratībhyaḥ) |
| Ablative | भारत्याः (bhāratyāḥ) | भारतीभ्याम् (bhāratībhyām) | भारतीभ्यः (bhāratībhyaḥ) |
| Genitive | भारत्याः (bhāratyāḥ) | भारत्योः (bhāratyoḥ) | भारतीनाम् (bhāratīnām) |
| Locative | भारत्याम् (bhāratyām) | भारत्योः (bhāratyoḥ) | भारतीषु (bhāratīṣu) |
| Neuter a-stem declension of भारत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | भारतम् (bhāratam) | ||
| Gen. sg. | भारतस्य (bhāratasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भारतम् (bhāratam) | भारते (bhārate) | भारतानि (bhāratāni) |
| Vocative | भारत (bhārata) | भारते (bhārate) | भारतानि (bhāratāni) |
| Accusative | भारतम् (bhāratam) | भारते (bhārate) | भारतानि (bhāratāni) |
| Instrumental | भारतेन (bhāratena) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतैः (bhārataiḥ) |
| Dative | भारता (bhāratā) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Ablative | भारतात् (bhāratāt) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Genitive | भारतस्य (bhāratasya) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतानाम् (bhāratānām) |
| Locative | भारते (bhārate) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतेषु (bhārateṣu) |
Noun
भारत • (bhā́rata) m
- a descendant of Bharata (also in pl. for Bharatās)
- (with अश्वमेध (aśva-medha)), name of the author of Rigveda V, 27
- (with देववात (deva-vāta) and देवश्रवस् (deva-śravas)), name of the authors of Rigveda III, 23
- fire
- an actor (compare भरत (bharata))
- name of the sun shining on the south of मेरु (meru)
Declension
| Masculine a-stem declension of भारत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | भारतः (bhārataḥ) | ||
| Gen. sg. | भारतस्य (bhāratasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भारतः (bhārataḥ) | भारतौ (bhāratau) | भारताः (bhāratāḥ) |
| Vocative | भारत (bhārata) | भारतौ (bhāratau) | भारताः (bhāratāḥ) |
| Accusative | भारतम् (bhāratam) | भारतौ (bhāratau) | भारतान् (bhāratān) |
| Instrumental | भारतेन (bhāratena) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतैः (bhārataiḥ) |
| Dative | भारताय (bhāratāya) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Ablative | भारतात् (bhāratāt) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Genitive | भारतस्य (bhāratasya) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतानाम् (bhāratānām) |
| Locative | भारते (bhārate) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतेषु (bhārateṣu) |
Noun
भारत • (bhā́rata) n
- the land of Bharatas i.e. India (compare above)
- the story of the Bharatas and their wars (sometimes identified with the महाभारत (mahā-bhārata), and sometimes distinguished from it)
- (with सरस् (saras)) name of a lake
Declension
| Neuter a-stem declension of भारत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | भारतम् (bhāratam) | ||
| Gen. sg. | भारतस्य (bhāratasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भारतम् (bhāratam) | भारते (bhārate) | भारतानि (bhāratāni) |
| Vocative | भारत (bhārata) | भारते (bhārate) | भारतानि (bhāratāni) |
| Accusative | भारतम् (bhāratam) | भारते (bhārate) | भारतानि (bhāratāni) |
| Instrumental | भारतेन (bhāratena) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतैः (bhārataiḥ) |
| Dative | भारता (bhāratā) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Ablative | भारतात् (bhāratāt) | भारताभ्याम् (bhāratābhyām) | भारतेभ्यः (bhāratebhyaḥ) |
| Genitive | भारतस्य (bhāratasya) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतानाम् (bhāratānām) |
| Locative | भारते (bhārate) | भारतयोः (bhāratayoḥ) | भारतेषु (bhārateṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0753