Definify.com
Definition 2025
कान्त
कान्त
Sanskrit
Adjective
कान्त • (kānta)
Noun
कान्त • (kānta) m
Declension
| Masculine a-stem declension of कान्त | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | कान्तः (kāntaḥ) | ||
| Gen. sg. | कान्तस्य (kāntasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | कान्तः (kāntaḥ) | कान्तौ (kāntau) | कान्ताः (kāntāḥ) |
| Vocative | कान्त (kānta) | कान्तौ (kāntau) | कान्ताः (kāntāḥ) |
| Accusative | कान्तम् (kāntam) | कान्तौ (kāntau) | कान्तान् (kāntān) |
| Instrumental | कान्तेन (kāntena) | कान्ताभ्याम् (kāntābhyām) | कान्तैः (kāntaiḥ) |
| Dative | कान्ताय (kāntāya) | कान्ताभ्याम् (kāntābhyām) | कान्तेभ्यः (kāntebhyaḥ) |
| Ablative | कान्तात् (kāntāt) | कान्ताभ्याम् (kāntābhyām) | कान्तेभ्यः (kāntebhyaḥ) |
| Genitive | कान्तस्य (kāntasya) | कान्तयोः (kāntayoḥ) | कान्तानाम् (kāntānām) |
| Locative | कान्ते (kānte) | कान्तयोः (kāntayoḥ) | कान्तेषु (kānteṣu) |
References
- Monier-Williams Sanskrit-English Dictionary, page 252
