Definify.com
Definition 2024
փլանիմ
փլանիմ
Old Armenian
Verb
փլանիմ • (pʿlanim) (aorist indicative փլայ)
Conjugation
mediopassive
infinitive | փլանել, փլանիլ* (pʿlanel, pʿlanil*) | participle | փլեալ, փլուզեալ (pʿleal, pʿluzeal) | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
causative | փլուցանեմ, փլուզանեմ (pʿlucʿanem, pʿluzanem) | aorist stem | փլ- (pʿl-) | ||||
person | singular | plural | |||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
present | փլանիմ (pʿlanim) | փլանիս (pʿlanis) | փլանի (pʿlani) | փլանիմք (pʿlanimkʿ) | փլանիք (pʿlanikʿ) | փլանին (pʿlanin) | |
imperfect | փլանէի (pʿlanēi) | փլանէիր (pʿlanēir) | փլանէր, փլանիւր (pʿlanēr, pʿlaniwr) | փլանէաք (pʿlanēakʿ) | փլանէիք (pʿlanēikʿ) | փլանէին (pʿlanēin) | |
aorist | փլայ (pʿlay) | փլար (pʿlar) | փլաւ (pʿlaw) | փլաք (pʿlakʿ) | փլայք (pʿlaykʿ) | փլան (pʿlan) | |
subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
present | փլանիցիմ (pʿlanicʿim) | փլանիցիս (pʿlanicʿis) | փլանիցի (pʿlanicʿi) | փլանիցիմք (pʿlanicʿimkʿ) | փլանիցիք (pʿlanicʿikʿ) | փլանիցին (pʿlanicʿin) | |
aorist | փլայց (pʿlaycʿ) | փլցիս (pʿlcʿis) | փլցի (pʿlcʿi) | փլցուք (pʿlcʿukʿ) | փլջիք (pʿlǰikʿ) | փլցին (pʿlcʿin) | |
imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
imperative | — | փլի՛ր (pʿlír) | — | — | փլարո՛ւք (pʿlarúkʿ) | — | |
cohortative | — | փլջի՛ր (pʿlǰír) | — | — | փլջի՛ք (pʿlǰíkʿ) | — | |
prohibitive | — | մի՛ փլանիր (mí pʿlanir) | — | — | մի՛ փլանիք (mí pʿlanikʿ) | — | |
*post-classical note the causative and participle with z |
Descendants
- Armenian: փլվել (pʿlvel)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “փլանիմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy