Definify.com
Definition 2024
կայանամ
կայանամ
Old Armenian
Verb
կայանամ • (kayanam) (aorist indicative կայացայ)
- to stand, to stand still, to halt, to establish oneself
Conjugation
mediopassive
| infinitive | կայանալ (kayanal) | participle | կայացեալ (kayacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | կայաց- (kayacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կայանամ (kayanam) | կայանաս (kayanas) | կայանայ (kayanay) | կայանամք (kayanamkʿ) | կայանայք (kayanaykʿ) | կայանան (kayanan) | |
| imperfect | կայանայի (kayanayi) | կայանայիր (kayanayir) | կայանայր (kayanayr) | կայանայաք (kayanayakʿ) | կայանայիք (kayanayikʿ) | կայանային (kayanayin) | |
| aorist | կայացայ (kayacʿay) | կայացար (kayacʿar) | կայացաւ (kayacʿaw) | կայացաք (kayacʿakʿ) | կայացայք (kayacʿaykʿ) | կայացան (kayacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կայանայցիմ (kayanaycʿim) | կայանայցիս (kayanaycʿis) | կայանայցի (kayanaycʿi) | կայանայցիմք (kayanaycʿimkʿ) | կայանայցիք (kayanaycʿikʿ) | կայանայցին (kayanaycʿin) | |
| aorist | կայացայց (kayacʿaycʿ) | կայասցիս (kayascʿis) | կայասցի (kayascʿi) | կայասցուք (kayascʿukʿ) | կայասջիք (kayasǰikʿ) | կայասցին (kayascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | կայացի՛ր (kayacʿír) | — | — | կայացարո՛ւք (kayacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | կայասջի՛ր (kayasǰír) | — | — | կայասջի՛ք (kayasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ կայանար (mí kayanar) | — | — | մի՛ կայանայք (mí kayanaykʿ) | — | |
Descendants
- Armenian: կայանալ (kayanal)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “կայանամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Martirosyan, Hrach (2010) Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 344