Definify.com
Definition 2024
գարիմ
գարիմ
Old Armenian
Verb
գարիմ • (garim)
- (intransitive) to be in pain; to hurt
Conjugation
mediopassive
| infinitive | գարել, գարիլ* (garel, garil*) | participle | գարեցեալ, գարեալ (garecʿeal, gareal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | գարեց- (garecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | գարիմ (garim) | գարիս (garis) | գարի (gari) | գարիմք (garimkʿ) | գարիք (garikʿ) | գարին (garin) | |
| imperfect | գարէի (garēi) | գարէիր (garēir) | գարէր, գարիւր (garēr, gariwr) | գարէաք (garēakʿ) | գարէիք (garēikʿ) | գարէին (garēin) | |
| aorist | գարեցայ (garecʿay) | գարեցար (garecʿar) | գարեցաւ (garecʿaw) | գարեցաք (garecʿakʿ) | գարեցայք (garecʿaykʿ) | գարեցան (garecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | գարիցիմ (garicʿim) | գարիցիս (garicʿis) | գարիցի (garicʿi) | գարիցիմք (garicʿimkʿ) | գարիցիք (garicʿikʿ) | գարիցին (garicʿin) | |
| aorist | գարեցայց (garecʿaycʿ) | գարեսցիս (garescʿis) | գարեսցի (garescʿi) | գարեսցուք (garescʿukʿ) | գարեսջիք (garesǰikʿ) | գարեսցին (garescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | գարեա՛ց (gareácʿ) | — | — | գարեցարո՛ւք (garecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | գարեսջի՛ր (garesǰír) | — | — | գարեսջի՛ք (garesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ գարիր (mí garir) | — | — | մի՛ գարիք (mí garikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
Derived terms
|
|
|
References
- Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “գար”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935
- Perixanjan, Anait (1993) Materialy k etimologičeskomu slovarju drevnearmjanskovo jazyka. Častʹ I [Materials for the Etymological Dictionary of the Old Armenian Language. Part 1] (in Russian), Yerevan: Academy Press, page 45