Definify.com
Definition 2024
առածիմ
առածիմ
Old Armenian
Verb
առածիմ • (aṙacim)
- (intransitive) to turn around
Conjugation
mediopassive
infinitive | առածել, առածիլ* (aṙacel, aṙacil*) | participle | առածեցեալ, առածեալ (aṙacecʿeal, aṙaceal) | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
causative | — | aorist stem | առածեց- (aṙacecʿ-) | ||||
person | singular | plural | |||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
present | առածիմ (aṙacim) | առածիս (aṙacis) | առածի (aṙaci) | առածիմք (aṙacimkʿ) | առածիք (aṙacikʿ) | առածին (aṙacin) | |
imperfect | առածէի (aṙacēi) | առածէիր (aṙacēir) | առածէր, առածիւր (aṙacēr, aṙaciwr) | առածէաք (aṙacēakʿ) | առածէիք (aṙacēikʿ) | առածէին (aṙacēin) | |
aorist | առածեցայ (aṙacecʿay) | առածեցար (aṙacecʿar) | առածեցաւ (aṙacecʿaw) | առածեցաք (aṙacecʿakʿ) | առածեցայք (aṙacecʿaykʿ) | առածեցան (aṙacecʿan) | |
subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
present | առածիցիմ (aṙacicʿim) | առածիցիս (aṙacicʿis) | առածիցի (aṙacicʿi) | առածիցիմք (aṙacicʿimkʿ) | առածիցիք (aṙacicʿikʿ) | առածիցին (aṙacicʿin) | |
aorist | առածեցայց (aṙacecʿaycʿ) | առածեսցիս (aṙacescʿis) | առածեսցի (aṙacescʿi) | առածեսցուք (aṙacescʿukʿ) | առածեսջիք (aṙacesǰikʿ) | առածեսցին (aṙacescʿin) | |
imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
imperative | — | առածեա՛ց (aṙaceácʿ) | — | — | առածեցարո՛ւք (aṙacecʿarúkʿ) | — | |
cohortative | — | առածեսջի՛ր (aṙacesǰír) | — | — | առածեսջի՛ք (aṙacesǰíkʿ) | — | |
prohibitive | — | մի՛ առածիր (mí aṙacir) | — | — | մի՛ առածիք (mí aṙacikʿ) | — | |
*post-classical |
References
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “առածիմ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Martirosyan, Hrach (2010), “aṙac”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 103