Definify.com
Definition 2025
обременить
обременить
Russian
Verb
обремени́ть • (obremenítʹ) pf (imperfective обременя́ть)
Conjugation
Conjugation of обремени́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | обремени́ть obremenítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | обремени́вший obremenívšij |
| passive | — | обременённый obremenjónnyj |
| adverbial | — | обремени́в obremenív, обремени́вши obremenívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | обременю́ obremenjú |
| 2nd singular (ты) | — | обремени́шь obremeníšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | обремени́т obremenít |
| 1st plural (мы) | — | обремени́м obremením |
| 2nd plural (вы) | — | обремени́те obremeníte |
| 3rd plural (они́) | — | обременя́т obremenját |
| imperative | singular | plural |
| обремени́ obremení |
обремени́те obremeníte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | обремени́л obremeníl |
обремени́ли obremeníli |
| feminine (я/ты/она́) | обремени́ла obremeníla |
|
| neuter (оно́) | обремени́ло obremenílo |
|
Derived terms
- обремени́тельный (obremenítelʹnyj)
Related terms
- бре́мя (brémja)