Definify.com
Definition 2024
τίκτω
τίκτω
Ancient Greek
Verb
τίκτω • (tíktō) future: τέξω aorist: ἔτεκον perfect active: τέτοκα perfect mediopassive: τέτεγμαι aorist passive: ἐτέχθην
Inflection
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τῐ́κτω | τῐ́κτεις | τῐ́κτει | τῐ́κτετον | τῐ́κτετον | τῐ́κτομεν | τῐ́κτετε | τῐ́κτουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τῐ́κτω | τῐ́κτῃς | τῐ́κτῃ | τῐ́κτητον | τῐ́κτητον | τῐ́κτωμεν | τῐ́κτητε | τῐ́κτωσῐ(ν) | |||||
| optative | τῐ́κτοιμῐ | τῐ́κτοις | τῐ́κτοι | τῐ́κτοιτον | τῐκτοίτην | τῐ́κτοιμεν | τῐ́κτοιτε | τῐ́κτοιεν | |||||
| imperative | τῐ́κτε | τῐκτέτω | τῐ́κτετον | τῐκτέτων | τῐ́κτετε | τῐκτόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | τῐ́κτομαι | τῐ́κτῃ, τῐ́κτει |
τῐ́κτεται | τῐ́κτεσθον | τῐ́κτεσθον | τῐκτόμεθᾰ | τῐ́κτεσθε | τῐ́κτονται | ||||
| subjunctive | τῐ́κτωμαι | τῐ́κτῃ | τῐ́κτηται | τῐ́κτησθον | τῐ́κτησθον | τῐκτώμεθᾰ | τῐ́κτησθε | τῐ́κτωνται | |||||
| optative | τῐκτοίμην | τῐ́κτοιο | τῐ́κτοιτο | τῐ́κτοισθον | τῐκτοίσθην | τῐκτοίμεθᾰ | τῐ́κτοισθε | τῐ́κτοιντο | |||||
| imperative | τῐ́κτου | τῐκτέσθω | τῐ́κτεσθον | τῐκτέσθων | τῐ́κτεσθε | τῐκτέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τῐ́κτειν | τῐ́κτεσθαι | |||||||||||
| participle | m | τῐ́κτων | τῐκτόμενος | ||||||||||
| f | τῐ́κτουσᾰ | τῐκτομένη | |||||||||||
| n | τῐ́κτον | τῐκτόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἔτῐκτον, ἐτῐκτόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτῐκτον | ἔτῐκτες | ἔτῐκτε(ν) | ἐτῐ́κτετον | ἐτῐκτέτην | ἐτῐ́κτομεν | ἐτῐ́κτετε | ἔτῐκτον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐτῐκτόμην | ἐτῐ́κτου | ἐτῐ́κτετο | ἐτῐ́κτεσθον | ἐτῐκτέσθην | ἐτῐκτόμεθᾰ | ἐτῐ́κτεσθε | ἐτῐ́κτοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: τέξω, τέξομαι, τεχθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τέξω | τέξεις | τέξει | τέξετον | τέξετον | τέξομεν | τέξετε | τέξουσῐ(ν) | ||||
| optative | τέξοιμῐ | τέξοις | τέξοι | τέξοιτον | τεξοίτην | τέξοιμεν | τέξοιτε | τέξοιεν | |||||
| middle | indicative | τέξομαι | τέξῃ, τέξει |
τέξεται | τέξεσθον | τέξεσθον | τεξόμεθᾰ | τέξεσθε | τέξονται | ||||
| optative | τεξοίμην | τέξοιο | τέξοιτο | τέξοισθον | τεξοίσθην | τεξοίμεθᾰ | τέξοισθε | τέξοιντο | |||||
| passive | indicative | τεχθήσομαι | τεχθήσῃ | τεχθήσεται | τεχθήσεσθον | τεχθήσεσθον | τεχθησόμεθᾰ | τεχθήσεσθε | τεχθήσονται | ||||
| optative | τεχθησοίμην | τεχθήσοιο | τεχθήσοιτο | τεχθήσοισθον | τεχθησοίσθην | τεχθησοίμεθᾰ | τεχθήσοισθε | τεχθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τέξειν | τέξεσθαι | τεχθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | τέξων | τεξόμενος | τεχθησόμενος | |||||||||
| f | τέξουσᾰ | τεξομένη | τεχθησομένη | ||||||||||
| n | τέξον | τεξόμενον | τεχθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔτεκον, ἐτεκόμην, ἐτέχθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔτεκον | ἔτεκες | ἔτεκε(ν) | ἐτέκετον | ἐτεκέτην | ἐτέκομεν | ἐτέκετε | ἔτεκον | ||||
| subjunctive | τέκω | τέκῃς | τέκῃ | τέκητον | τέκητον | τέκωμεν | τέκητε | τέκωσῐ(ν) | |||||
| optative | τέκοιμῐ | τέκοις | τέκοι | τέκοιτον | τεκοίτην | τέκοιμεν | τέκοιτε | τέκοιεν | |||||
| imperative | τέκε | τεκέτω | τέκετον | τεκέτων | τέκετε | τεκόντων | |||||||
| middle | indicative | ἐτεκόμην | ἐτέκου | ἐτέκετο | ἐτέκεσθον | ἐτεκέσθην | ἐτεκόμεθᾰ | ἐτέκεσθε | ἐτέκοντο | ||||
| subjunctive | τέκωμαι | τέκῃ | τέκηται | τέκησθον | τέκησθον | τεκώμεθᾰ | τέκησθε | τέκωνται | |||||
| optative | τεκοίμην | τέκοιο | τέκοιτο | τέκοισθον | τεκοίσθην | τεκοίμεθᾰ | τέκοισθε | τέκοιντο | |||||
| imperative | τεκοῦ | τεκέσθω | τέκεσθον | τεκέσθων | τέκεσθε | τεκέσθων | |||||||
| passive | indicative | ἐτέχθην | ἐτέχθης | ἐτέχθη | ἐτέχθητον | ἐτεχθήτην | ἐτέχθημεν | ἐτέχθητε | ἐτέχθησᾰν | ||||
| subjunctive | τεχθῶ | τεχθῇς | τεχθῇ | τεχθῆτον | τεχθῆτον | τεχθῶμεν | τεχθῆτε | τεχθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | τεχθείην | τεχθείης | τεχθείη | τεχθεῖτον, τεχθείητον |
τεχθείτην, τεχθειήτην |
τεχθεῖμεν, τεχθείημεν |
τεχθεῖτε, τεχθείητε |
τεχθεῖεν, τεχθείησᾰν |
|||||
| imperative | τέχθητῐ | τεχθήτω | τέχθητον | τεχθήτων | τέχθητε | τεχθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | τεκεῖν | τεκέσθαι | τεχθῆναι | ||||||||||
| participle | m | τεκών | τεκόμενος | τεχθείς | |||||||||
| f | τεκοῦσᾰ | τεκομένη | τεχθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | τεκόν | τεκόμενον | τεχθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: τέτοκᾰ, τέτεγμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τέτοκᾰ | τέτοκᾰς | τέτοκε(ν) | τετόκᾰτον | τετόκᾰτον | τετόκᾰμεν | τετόκᾰτε | τετόκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τετόκω | τετόκῃς | τετόκῃ | τετόκητον | τετόκητον | τετόκωμεν | τετόκητε | τετόκωσῐ(ν) | |||||
| optative | τετόκοιμῐ, τετοκοίην |
τετόκοις, τετοκοίης |
τετόκοι, τετοκοίη |
τετόκοιτον | τετοκοίτην | τετόκοιμεν | τετόκοιτε | τετόκοιεν | |||||
| imperative | τέτοκε | τετοκέτω | τετόκετον | τετοκέτων | τετόκετε | τετοκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | τέτεγμαι | τέτεξαι | τέτεκται | τέτεχθον | τέτεχθον | τετέγμεθᾰ | τέτεχθε | τετέκᾰται | ||||
| subjunctive | τετεγμένος ὦ | τετεγμένος ᾖς | τετεγμένος ᾖ | τετεγμένω ἦτον | τετεγμένω ἦτον | τετεγμένοι ὦμεν | τετεγμένοι ἦτε | τετεγμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | τετεγμένος εἴην | τετεγμένος εἴης | τετεγμένος εἴη | τετεγμένοι εἴητον/εἶτον | τετεγμένω εἰήτην/εἴτην | τετεγμένοι εἴημεν/εἶμεν | τετεγμένοι εἴητε/εἶτε | τετεγμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | τέτεξο | τετέχθω | τέτεχθον | τετέχθων | τέτεχθε | τετέχθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τετοκέναι | τέτεχθαι | |||||||||||
| participle | m | τετοκώς | τετεγμένος | ||||||||||
| f | τετοκυῖᾰ | τετεγμένη | |||||||||||
| n | τετοκός | τετεγμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: ἐτετόκειν, ἐτετέγμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐτετόκειν, ἐτετόκη |
ἐτετόκεις, ἐτετόκης |
ἐτετόκει(ν) | ἐτετόκετον | ἐτετοκέτην | ἐτετόκεμεν | ἐτετόκετε | ἐτετόκεσᾰν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐτετέγμην | ἐτέτεξο | ἐτέτεκτο | ἐτέτεχθον | ἐτετέχθην | ἐτετέγμεθᾰ | ἐτέτεχθε | ἐτετέκᾰτο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Derived terms
- τέκνον (téknon)
References
- τίκτω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- τίκτω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- τίκτω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «τίκτω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «τίκτω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- τίκτω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G5088”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill