Definify.com
Definition 2024
προφητεία
προφητεία
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /proɸitía/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /profitía/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /pɾofitía/
Noun
προφητείᾱ • (prophēteíā) f (genitive προφητείας); first declension
- the interpretation of the will of the gods: prophecy
- (New Testament): preaching and teaching under the influence of the Holy Spirit
Inflection
First declension of προφητείᾱ, προφητείᾱς
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ἡ προφητείᾱ | τὼ προφητείᾱ | αἱ προφητεῖαι |
Genitive | τῆς προφητείᾱς | τοῖν προφητείαιν | τῶν προφητειῶν |
Dative | τῇ προφητείᾳ | τοῖν προφητείαιν | ταῖς προφητείαις |
Accusative | τὴν προφητείᾱν | τὼ προφητείᾱ | τὰς προφητείᾱς |
Vocative | προφητείᾱ | προφητείᾱ | προφητεῖαι |
Descendants
- Latin: prophētīa (see there for further descendants)
References
- προφητεία in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- προφητεία in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «προφητεία» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- “G4394”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Etymology
From Ancient Greek προφητεία (prophēteía)
Noun
προφητεία • (profiteía) f (plural προφητείες)
Declension
declension of προφητεία
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | προφητεία | προφητείες |
genitive | προφητείας | προφητειών |
accusative | προφητεία | προφητείες |
vocative | προφητεία | προφητείες |
Related terms
- see: προφήτης m (profítis, “prophet”)
External links
- Προφήτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia el