Definify.com

Definition 2024

διαχωρίζω

Ancient Greek

Verb

διαχωρίζω • ‎(diakhōrízō)

to separate

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαχωρῐ́ζω	διαχωρῐ́ζεις	διαχωρῐ́ζει	διαχωρῐ́ζετον	διαχωρῐ́ζετον	διαχωρῐ́ζομεν	διαχωρῐ́ζετε	διαχωρῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	διαχωρῐ́ζω	διαχωρῐ́ζῃς	διαχωρῐ́ζῃ	διαχωρῐ́ζητον	διαχωρῐ́ζητον	διαχωρῐ́ζωμεν	διαχωρῐ́ζητε	διαχωρῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	διαχωρῐ́ζοιμῐ	διαχωρῐ́ζοις	διαχωρῐ́ζοι	διαχωρῐ́ζοιτον	διαχωρῐζοίτην	διαχωρῐ́ζοιμεν	διαχωρῐ́ζοιτε	διαχωρῐ́ζοιεν
	imperative		διαχώρῐζε	διαχωρῐζέτω	διαχωρῐ́ζετον	διαχωρῐζέτων		διαχωρῐ́ζετε	διαχωρῐζόντων
middle/ passive	indicative	διαχωρῐ́ζομαι	διαχωρῐ́ζῃ, διαχωρῐ́ζει	διαχωρῐ́ζεται	διαχωρῐ́ζεσθον	διαχωρῐ́ζεσθον	διαχωρῐζόμεθᾰ	διαχωρῐ́ζεσθε	διαχωρῐ́ζονται
	subjunctive	διαχωρῐ́ζωμαι	διαχωρῐ́ζῃ	διαχωρῐ́ζηται	διαχωρῐ́ζησθον	διαχωρῐ́ζησθον	διαχωρῐζώμεθᾰ	διαχωρῐ́ζησθε	διαχωρῐ́ζωνται
	optative	διαχωρῐζοίμην	διαχωρῐ́ζοιο	διαχωρῐ́ζοιτο	διαχωρῐ́ζοισθον	διαχωρῐζοίσθην	διαχωρῐζοίμεθᾰ	διαχωρῐ́ζοισθε	διαχωρῐ́ζοιντο
	imperative		διαχωρῐ́ζου	διαχωρῐζέσθω	διαχωρῐ́ζεσθον	διαχωρῐζέσθων		διαχωρῐ́ζεσθε	διαχωρῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		διαχωρῐ́ζειν				διαχωρῐ́ζεσθαι
participle	m	διαχωρῐ́ζων				διαχωρῐζόμενος
	f	διαχωρῐ́ζουσᾰ				διαχωρῐζομένη
	n	διαχωρῐ́ζον				διαχωρῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: διεχώρῐζον, διεχωρῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διεχώρῐζον	διεχώρῐζες	διεχώρῐζε(ν)	διεχωρῐ́ζετον	διεχωρῐζέτην	διεχωρῐ́ζομεν	διεχωρῐ́ζετε	διεχώρῐζον
middle/ passive	indicative	διεχωρῐζόμην	διεχωρῐ́ζου	διεχωρῐ́ζετο	διεχωρῐ́ζεσθον	διεχωρῐζέσθην	διεχωρῐζόμεθᾰ	διεχωρῐ́ζεσθε	διεχωρῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: διαχωρῐέω, διαχωρῐέομαι, διαχωρῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαχωρῐέω	διαχωρῐέεις	διαχωρῐέει	διαχωρῐέετον	διαχωρῐέετον	διαχωρῐέομεν	διαχωρῐέετε	διαχωρῐέουσῐ(ν)
active	optative	διαχωρῐέοιμῐ	διαχωρῐέοις	διαχωρῐέοι	διαχωρῐέοιτον	διαχωρῐεοίτην	διαχωρῐέοιμεν	διαχωρῐέοιτε	διαχωρῐέοιεν
middle	indicative	διαχωρῐέομαι	διαχωρῐέῃ, διαχωρῐέει	διαχωρῐέεται	διαχωρῐέεσθον	διαχωρῐέεσθον	διαχωρῐεόμεθᾰ	διαχωρῐέεσθε	διαχωρῐέονται
middle	optative	διαχωρῐεοίμην	διαχωρῐέοιο	διαχωρῐέοιτο	διαχωρῐέοισθον	διαχωρῐεοίσθην	διαχωρῐεοίμεθᾰ	διαχωρῐέοισθε	διαχωρῐέοιντο
passive	indicative	διαχωρῐσθήσομαι	διαχωρῐσθήσῃ	διαχωρῐσθήσεται	διαχωρῐσθήσεσθον	διαχωρῐσθήσεσθον	διαχωρῐσθησόμεθᾰ	διαχωρῐσθήσεσθε	διαχωρῐσθήσονται
passive	optative	διαχωρῐσθησοίμην	διαχωρῐσθήσοιο	διαχωρῐσθήσοιτο	διαχωρῐσθήσοισθον	διαχωρῐσθησοίσθην	διαχωρῐσθησοίμεθᾰ	διαχωρῐσθήσοισθε	διαχωρῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		διαχωρῐέειν			διαχωρῐέεσθαι		διαχωρῐσθήσεσθαι
participle	m	διαχωρῐέων			διαχωρῐεόμενος		διαχωρῐσθησόμενος
	f	διαχωρῐέουσᾰ			διαχωρῐεομένη		διαχωρῐσθησομένη
	n	διαχωρῐέον			διαχωρῐεόμενον		διαχωρῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: διαχωρῐῶ, διαχωρῐοῦμαι, διαχωρῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαχωρῐῶ	διαχωρῐεῖς	διαχωρῐεῖ	διαχωρῐεῖτον	διαχωρῐεῖτον	διαχωρῐοῦμεν	διαχωρῐεῖτε	διαχωρῐοῦσῐ(ν)
active	optative	διαχωρῐοίην, διαχωρῐοῖμῐ	διαχωρῐοίης, διαχωρῐοῖς	διαχωρῐοίη, διαχωρῐοῖ	διαχωρῐοῖτον, διαχωρῐοίητον	διαχωρῐοίτην, διαχωρῐοιήτην	διαχωρῐοῖμεν, διαχωρῐοίημεν	διαχωρῐοῖτε, διαχωρῐοίητε	διαχωρῐοῖεν, διαχωρῐοίησᾰν
middle	indicative	διαχωρῐοῦμαι	διαχωρῐῇ	διαχωρῐεῖται	διαχωρῐεῖσθον	διαχωρῐεῖσθον	διαχωρῐούμεθᾰ	διαχωρῐεῖσθε	διαχωρῐοῦνται
middle	optative	διαχωρῐοίμην	διαχωρῐοῖο	διαχωρῐοῖτο	διαχωρῐοῖσθον	διαχωρῐοίσθην	διαχωρῐοίμεθᾰ	διαχωρῐοῖσθε	διαχωρῐοῖντο
passive	indicative	διαχωρῐσθήσομαι	διαχωρῐσθήσῃ	διαχωρῐσθήσεται	διαχωρῐσθήσεσθον	διαχωρῐσθήσεσθον	διαχωρῐσθησόμεθᾰ	διαχωρῐσθήσεσθε	διαχωρῐσθήσονται
passive	optative	διαχωρῐσθησοίμην	διαχωρῐσθήσοιο	διαχωρῐσθήσοιτο	διαχωρῐσθήσοισθον	διαχωρῐσθησοίσθην	διαχωρῐσθησοίμεθᾰ	διαχωρῐσθήσοισθε	διαχωρῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		διαχωρῐεῖν			διαχωρῐεῖσθαι		διαχωρῐσθήσεσθαι
participle	m	διαχωρῐῶν			διαχωρῐούμενος		διαχωρῐσθησόμενος
	f	διαχωρῐοῦσᾰ			διαχωρῐουμένη		διαχωρῐσθησομένη
	n	διαχωρῐοῦν			διαχωρῐούμενον		διαχωρῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: διεχώρῐσᾰ, διεχωρῐσᾰ́μην, διεχωρῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διεχώρῐσᾰ	διεχώρῐσᾰς	διεχώρῐσε(ν)	διεχωρῐ́σᾰτον	διεχωρῐσᾰ́την	διεχωρῐ́σᾰμεν	διεχωρῐ́σᾰτε	διεχώρῐσᾰν
	subjunctive	διαχωρῐ́σω	διαχωρῐ́σῃς	διαχωρῐ́σῃ	διαχωρῐ́σητον	διαχωρῐ́σητον	διαχωρῐ́σωμεν	διαχωρῐ́σητε	διαχωρῐ́σωσῐ(ν)
	optative	διαχωρῐ́σαιμῐ	διαχωρῐ́σειᾰς, διαχωρῐ́σαις	διαχωρῐ́σειε(ν), διαχωρῐ́σαι	διαχωρῐ́σαιτον	διαχωρῐσαίτην	διαχωρῐ́σαιμεν	διαχωρῐ́σαιτε	διαχωρῐ́σειᾰν, διαχωρῐ́σαιεν
	imperative		διαχώρῐσον	διαχωρῐσᾰ́τω	διαχωρῐ́σᾰτον	διαχωρῐσᾰ́των		διαχωρῐ́σᾰτε	διαχωρῐσᾰ́ντων
middle	indicative	διεχωρῐσᾰ́μην	διεχωρῐ́σω	διεχωρῐ́σᾰτο	διεχωρῐ́σᾰσθον	διεχωρῐσᾰ́σθην	διεχωρῐσᾰ́μεθᾰ	διεχωρῐ́σᾰσθε	διεχωρῐ́σᾰντο
	subjunctive	διαχωρῐ́σωμαι	διαχωρῐ́σῃ	διαχωρῐ́σηται	διαχωρῐ́σησθον	διαχωρῐ́σησθον	διαχωρῐσώμεθᾰ	διαχωρῐ́σησθε	διαχωρῐ́σωνται
	optative	διαχωρῐσαίμην	διαχωρῐ́σαιο	διαχωρῐ́σαιτο	διαχωρῐ́σαισθον	διαχωρῐσαίσθην	διαχωρῐσαίμεθᾰ	διαχωρῐ́σαισθε	διαχωρῐ́σαιντο
	imperative		διαχώρῐσαι	διαχωρῐσᾰ́σθω	διαχωρῐ́σᾰσθον	διαχωρῐσᾰ́σθων		διαχωρῐ́σᾰσθε	διαχωρῐσᾰ́σθων
passive	indicative	διεχωρῐ́σθην	διεχωρῐ́σθης	διεχωρῐ́σθη	διεχωρῐ́σθητον	διεχωρῐσθήτην	διεχωρῐ́σθημεν	διεχωρῐ́σθητε	διεχωρῐ́σθησᾰν
	subjunctive	διαχωρῐσθῶ	διαχωρῐσθῇς	διαχωρῐσθῇ	διαχωρῐσθῆτον	διαχωρῐσθῆτον	διαχωρῐσθῶμεν	διαχωρῐσθῆτε	διαχωρῐσθῶσῐ(ν)
	optative	διαχωρῐσθείην	διαχωρῐσθείης	διαχωρῐσθείη	διαχωρῐσθεῖτον, διαχωρῐσθείητον	διαχωρῐσθείτην, διαχωρῐσθειήτην	διαχωρῐσθεῖμεν, διαχωρῐσθείημεν	διαχωρῐσθεῖτε, διαχωρῐσθείητε	διαχωρῐσθεῖεν, διαχωρῐσθείησᾰν
	imperative		διαχωρῐ́σθητῐ	διαχωρῐσθήτω	διαχωρῐ́σθητον	διαχωρῐσθήτων		διαχωρῐ́σθητε	διαχωρῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		διαχωρῐ́σαι			διαχωρῐ́σᾰσθαι		διαχωρῐσθῆναι
participle	m	διαχωρῐ́σᾱς			διαχωρῐσᾰ́μενος		διαχωρῐσθείς
	f	διαχωρῐ́σᾱσᾰ			διαχωρῐσᾰμένη		διαχωρῐσθεῖσᾰ
	n	διαχωρῐ́σᾰν			διαχωρῐσᾰ́μενον		διαχωρῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: διακεχώρῐκᾰ, διακεχώρῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διακεχώρῐκᾰ	διακεχώρῐκᾰς	διακεχώρῐκε(ν)	διακεχωρῐ́κᾰτον	διακεχωρῐ́κᾰτον	διακεχωρῐ́κᾰμεν	διακεχωρῐ́κᾰτε	διακεχωρῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	διακεχωρῐ́κω	διακεχωρῐ́κῃς	διακεχωρῐ́κῃ	διακεχωρῐ́κητον	διακεχωρῐ́κητον	διακεχωρῐ́κωμεν	διακεχωρῐ́κητε	διακεχωρῐ́κωσῐ(ν)
	optative	διακεχωρῐ́κοιμῐ, διακεχωρῐκοίην	διακεχωρῐ́κοις, διακεχωρῐκοίης	διακεχωρῐ́κοι, διακεχωρῐκοίη	διακεχωρῐ́κοιτον	διακεχωρῐκοίτην	διακεχωρῐ́κοιμεν	διακεχωρῐ́κοιτε	διακεχωρῐ́κοιεν
	imperative		διακεχώρῐκε	διακεχωρῐκέτω	διακεχωρῐ́κετον	διακεχωρῐκέτων		διακεχωρῐ́κετε	διακεχωρῐκόντων
middle/ passive	indicative	διακεχώρῐσμαι	διακεχώρῐσαι	διακεχώρῐσται	διακεχώρῐσθον	διακεχώρῐσθον	διακεχωρῐ́σμεθᾰ	διακεχώρῐσθε	διακεχωρῐ́δᾰται
	subjunctive	διακεχωρῐσμένος ὦ	διακεχωρῐσμένος ᾖς	διακεχωρῐσμένος ᾖ	διακεχωρῐσμένω ἦτον	διακεχωρῐσμένω ἦτον	διακεχωρῐσμένοι ὦμεν	διακεχωρῐσμένοι ἦτε	διακεχωρῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	διακεχωρῐσμένος εἴην	διακεχωρῐσμένος εἴης	διακεχωρῐσμένος εἴη	διακεχωρῐσμένοι εἴητον/εἶτον	διακεχωρῐσμένω εἰήτην/εἴτην	διακεχωρῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	διακεχωρῐσμένοι εἴητε/εἶτε	διακεχωρῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		διακεχώρῐσο	διακεχωρῐ́σθω	διακεχώρῐσθον	διακεχωρῐ́σθων		διακεχώρῐσθε	διακεχωρῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		διακεχωρῐκέναι				διακεχώρῐσθαι
participle	m	διακεχωρῐκώς				διακεχωρῐσμένος
	f	διακεχωρῐκυῖᾰ				διακεχωρῐσμένη
	n	διακεχωρῐκός				διακεχωρῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: διεκεχωρῐ́κειν, διεκεχωρῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διεκεχωρῐ́κειν, διεκεχωρῐ́κη	διεκεχωρῐ́κεις, διεκεχωρῐ́κης	διεκεχωρῐ́κει(ν)	διεκεχωρῐ́κετον	διεκεχωρῐκέτην	διεκεχωρῐ́κεμεν	διεκεχωρῐ́κετε	διεκεχωρῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	διεκεχωρῐ́σμην	διεκεχώρῐσο	διεκεχώρῐστο	διεκεχώρῐσθον	διεκεχωρῐ́σθην	διεκεχωρῐ́σμεθᾰ	διεκεχώρῐσθε	διεκεχωρῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

διαχωρίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
διαχωρίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«διαχωρίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαχωρίζω ‎(diakhōrízō).

Verb

διαχωρίζω • ‎(diachorízo) ‎(simple past διαχώρισα, passive form διαχωρίζομαι)

separate, disconnect
distance (yourself from something), dissociate

Conjugation

διαχωρίζω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	διαχωρίζω	διαχώριζα	θα διαχωρίζω	να διαχωρίζω
2s	διαχωρίζεις	διαχώριζες	θα διαχωρίζεις	να διαχωρίζεις	διαχώριζε
3s	διαχωρίζει	διαχώριζε	θα διαχωρίζει	να διαχωρίζει

1p	διαχωρίζουμε, διαχωρίζομε	διαχωρίζαμε	θα διαχωρίζουμε, διαχωρίζομε	να διαχωρίζουμε, διαχωρίζομε
2p	διαχωρίζετε	διαχωρίζατε	θα διαχωρίζετε	να διαχωρίζετε	διαχωρίζετε
3p	διαχωρίζουν, διαχωρίζουνε	διαχώριζαν, διαχωρίζαν, διαχωρίζανε	θα διαχωρίζουν, διαχωρίζουνε	να διαχωρίζουν, διαχωρίζουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	διαχωρίσω	διαχώρισα	θα διαχωρίσω	να διαχωρίσω
2s	διαχωρίσεις	διαχώρισες	θα διαχωρίσεις	να διαχωρίσεις	διαχώρισε
3s	διαχωρίσει	διαχώρισε	θα διαχωρίσει	να διαχωρίσει

1p	διαχωρίσουμε, διαχωρίσομε	διαχωρίσαμε	θα διαχωρίσουμε, διαχωρίσομε	να διαχωρίσουμε, διαχωρίσομε
2p	διαχωρίσετε	διαχωρίσατε	θα διαχωρίσετε	να διαχωρίσετε	διαχωρίστε
3p	διαχωρίσουν, διαχωρίσουνε	διαχώρισαν, διαχωρίσαν, διαχωρίσανε	θα διαχωρίσουν, διαχωρίσουνε	να διαχωρίσουν, διαχωρίσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω διαχωρίσει	είχα διαχωρίσει	θα έχω διαχωρίσει	να έχω διαχωρίσει
2s	έχεις διαχωρίσει	είχες διαχωρίσει	θα έχεις διαχωρίσει	να έχεις διαχωρίσει
3s	έχει διαχωρίσει	είχε διαχωρίσει	θα έχει διαχωρίσει	να έχει διαχωρίσει

1p	έχουμε διαχωρίσει	είχαμε διαχωρίσει	θα έχουμε διαχωρίσει	να έχουμε διαχωρίσει
2p	έχετε διαχωρίσει	είχατε διαχωρίσει	θα έχετε διαχωρίσει	να έχετε διαχωρίσει
3p	έχουν διαχωρίσει	είχαν διαχωρίσει	θα έχουν διαχωρίσει	να έχουν διαχωρίσει

	Participle:	διαχωρίζοντας	Non-finite ^‡	διαχωρίσει	33, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Definify.com

Definition 2024

διαχωρίζω

διαχωρίζω

Ancient Greek

Verb

Conjugation

References

Greek

Etymology

Verb

Conjugation

Etymology

Pronunciation

Similar Results