Definify.com
Definition 2024
αστειεύομαι
αστειεύομαι
Greek
Verb
αστειεύομαι • (asteiévomai) (simple past αστειεύτηκα, deponent)
Conjugation
αστειεύομαι
Non-past tenses | Past tenses | |||
---|---|---|---|---|
Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
1st person | sg | αστειεύομαι | θα αστειεύομαι | αστειευόμουν, αστειευόμουνα |
2nd person | αστειεύεσαι | θα αστειεύεσαι | αστειευόσουν, αστειευόσουνα | |
3rd person | αστειεύεται | θα αστειεύεται | αστειευόταν, αστειευότανε | |
1st person | pl | αστειευόμαστε | θα αστειευόμαστε | αστειευόμασταν, αστειευόμαστε2 |
2nd person | αστειεύεστε, αστειευόσαστε1 | θα αστειεύεστε, αστειευόσαστε1 | αστειευόσασταν, αστειευόσαστε2 | |
3rd person | αστειεύονται | θα αστειεύονται | αστειεύονταν, αστειευόντανε, αστειευόντουσαν | |
Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
1st person | sg | αστειευτώ | θα αστειευτώ | αστειεύτηκα |
2nd person | αστειευτείς | θα αστειευτείς | αστειεύτηκες | |
3rd person | αστειευτεί | θα αστειευτεί | αστειεύτηκε | |
1st person | pl | αστειευτούμε | θα αστειευτούμε | αστειευτήκαμε |
2nd person | αστειευτείτε | θα αστειευτείτε | αστειευτήκατε | |
3rd person | αστειευτούν, αστειευτούνε | θα αστειευτούν, θα αστειευτούνε | αστειεύτηκαν, αστειευτήκανε | |
Imperative | Imperfective | Perfective | ||
2nd person | sg | —3 | αστειέψου | |
2nd person | pl | —3 | αστειευτείτε | |
Perfect tenses | ||||
Perfect | έχω αστειευτεί, έχεις αστειευτεί έχει αστειευτεί, … | |||
Future perfect | θα έχω αστειευτεί, θα έχεις αστειευτεί, θα έχει αστειευτεί, … | |||
Past perfect | είχα αστειευτεί, είχες αστειευτεί, είχε αστειευτεί, … | |||
Subjunctive | ||||
Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
† The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||
Related terms
- see: αστείο n (asteío, “joke”)