Definify.com
Definition 2024
Τίγρις
Τίγρις
See also: τίγρις
Ancient Greek
Proper noun
Τῐ́γρῐς • (Tígris) m (genitive Τῐ́γρῐδος); third declension
- Alternative spelling of Τῐ́γρης (Tígrēs)
Declension
References
- Τίγρις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τίγρις
τίγρις
See also: Τίγρις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /tíɣris/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /tíɣris/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /tíɣɾis/
Noun
τίγρις • (tígris) f (genitive τίγρεως); third declension
Inflection
Third declension of τίγρῐς, τίγρεως
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ἡ τίγρῐς | τὼ τίγρει | αἱ τίγρεις |
Genitive | τῆς τίγρεως | τοῖν τιγρέοιν | τῶν τίγρεων |
Dative | τῇ τίγρει | τοῖν τιγρέοιν | ταῖς τίγρεσῐ(ν) |
Accusative | τὴν τίγρῐν | τὼ τίγρει | τὰς τίγρεις |
Vocative | τίγρῐ | τίγρει | τίγρεις |
Third declension of τίγρῐς, τίγριος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ἡ τίγρῐς | τὼ τίγριε | αἱ τίγριες |
Genitive | τῆς τίγριος | τοῖν τιγρίοιν | τῶν τιγρίων |
Dative | τῇ τίγρῑ, τίγρει | τοῖν τιγρίοιν | ταῖς τίγρῐσῐ(ν), τιγρίεσῐ(ν), τίγρεσῐ(ν) |
Accusative | τὴν τίγρῐν | τὼ τίγριε | τὰς τίγρῑς, τίγριᾰς |
Vocative | τίγρῐ | τίγριε | τίγριες |
Descendants
References
- τίγρις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- τίγρις in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «τίγρις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 874