Ancient Greek

• (4th AD Koine) IPA^(key): /tánaɣra/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /tánaɣra/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /tánaɣɾa/

Proper noun

Τάναγρα • ‎(Tánagra) f ‎(genitive Τανάγρας); first declension

1. Tanagra, Boeotia, Greece

Inflection

Derived terms

• Ταναγραῖος ‎(Tanagraîos)
• Ταναγρικός ‎(Tanagrikós)

Descendants

• Greek: Τάναγρα ‎(Tánagra); Τανάγρα ‎(Tanágra)
• Latin: Tanagra

References

• Τάναγρα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Τάναγρα in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• Τάναγρα in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,026