Definify.com
Definition 2024
Σπαρτιάτης
Σπαρτιάτης
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /spartiátis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /spartiátis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /spaɾtiátis/
Noun
Σπαρτιᾱ́της • (Spartiā́tēs) m (genitive Σπαρτιάτου); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Σπαρτιᾱ́της | τὼ Σπαρτιᾱ́τᾱ | οἱ Σπαρτιᾶται | ||||||||||
| Genitive | τοῦ Σπαρτιᾱ́του | τοῖν Σπαρτιᾱ́ταιν | τῶν Σπαρτιᾱτῶν | ||||||||||
| Dative | τῷ Σπαρτιᾱ́τῃ | τοῖν Σπαρτιᾱ́ταιν | τοῖς Σπαρτιᾱ́ταις | ||||||||||
| Accusative | τὸν Σπαρτιᾱ́την | τὼ Σπαρτιᾱ́τᾱ | τοὺς Σπαρτιᾱ́τᾱς | ||||||||||
| Vocative | Σπαρτιᾱ́της | Σπαρτιᾱ́τᾱ | Σπαρτιᾶται | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Derived terms
- Σπαρτιᾶτις (Spartiâtis)
- Σπαρτιατικός (Spartiatikós)
Descendants
- Greek: Σπαρτιάτης (Spartiátis) (plural Σπαρτιάτες (Spartiátes))
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025