Definify.com
Definition 2024
Σειληνός
Σειληνός
Ancient Greek
Proper noun
Σειληνός • (Seilēnós) m (genitive Σειληνοῦ); second declension
- a Silenus
Inflection
Second declension of Σειληνός, Σειληνοῦ
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Σειληνός | τὼ Σειληνώ | οἱ Σειληνοί |
| Genitive | τοῦ Σειληνοῦ | τοῖν Σειληνοῖν | τῶν Σειληνῶν |
| Dative | τῷ Σειληνῷ | τοῖν Σειληνοῖν | τοῖς Σειληνοῖς |
| Accusative | τὸν Σειληνόν | τὼ Σειληνώ | τοὺς Σειληνούς |
| Vocative | Σειληνέ | Σειληνώ | Σειληνοί |
Descendants
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025