Definify.com
Definition 2024
þíða
þíða
See also: yidą́
Icelandic
Verb
þíða (weak verb, third-person singular past indicative þíddi, supine þítt)
Conjugation
þíða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að þíða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
þítt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
þíðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég þíði | við þíðum | present (nútíð) |
ég þíði | við þíðum |
| þú þíðir | þið þíðið | þú þíðir | þið þíðið | ||
| hann, hún, það þíðir | þeir, þær, þau þíða | hann, hún, það þíði | þeir, þær, þau þíði | ||
| past (þátíð) |
ég þíddi | við þíddum | past (þátíð) |
ég þíddi | við þíddum |
| þú þíddir | þið þídduð | þú þíddir | þið þídduð | ||
| hann, hún, það þíddi | þeir, þær, þau þíddu | hann, hún, það þíddi | þeir, þær, þau þíddu | ||
| imperative (boðháttur) |
þíð (þú) | þíðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þíddu | þíðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
þíddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
þíddur | þídd | þítt | þíddir | þíddar | þídd | |
| accusative (þolfall) |
þíddan | þídda | þítt | þídda | þíddar | þídd | |
| dative (þágufall) |
þíddum | þíddri | þíddu | þíddum | þíddum | þíddum | |
| genitive (eignarfall) |
þídds | þíddrar | þídds | þíddra | þíddra | þíddra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
þíddi | þídda | þídda | þíddu | þíddu | þíddu | |
| accusative (þolfall) |
þídda | þíddu | þídda | þíddu | þíddu | þíddu | |
| dative (þágufall) |
þídda | þíddu | þídda | þíddu | þíddu | þíddu | |
| genitive (eignarfall) |
þídda | þíddu | þídda | þíddu | þíddu | þíddu | |
Etymology 2
From the adjective þíður.
Noun
þíða f (genitive singular þíðu, nominative plural þíður)
- thaw (warmer weather which begins to melt the earlier ice and snow)
Declension
declension of þíða
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þíða | þíðan | þíður | þíðurnar |
| accusative | þíðu | þíðuna | þíður | þíðurnar |
| dative | þíðu | þíðunni | þíðum | þíðunum |
| genitive | þíðu | þíðunnar | þíða | þíðanna |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.