Definify.com
Definition 2024
zijgen
zijgen
Dutch
Verb
zijgen
Inflection
| Inflection of zijgen (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | zijgen | |||
| past singular | zeeg | |||
| past participle | gezegen | |||
| infinitive | zijgen | |||
| gerund | zijgen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | zijg | zeeg | ||
| 2nd person sing. (jij) | zijgt | zeeg | ||
| 2nd person sing. (u) | zijgt | zeeg | ||
| 2nd person sing. (gij) | zijgt | zeegt | ||
| 3rd person singular | zijgt | zeeg | ||
| plural | zijgen | zegen | ||
| subjunctive sing.1 | zijge | zege | ||
| subjunctive plur.1 | zijgen | zegen | ||
| imperative sing. | zijg | |||
| imperative plur.1 | zijgt | |||
| participles | zijgend | gezegen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2
From Middle Dutch sien (“to filter, to seep”), from Old Dutch *sīan, from Proto-Germanic *sīhwaną.
Verb
zijgen
- (transitive) to filter
Inflection
| Inflection of zijgen (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | zijgen | |||
| past singular | zeeg | |||
| past participle | gezegen | |||
| infinitive | zijgen | |||
| gerund | zijgen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | zijg | zeeg | ||
| 2nd person sing. (jij) | zijgt | zeeg | ||
| 2nd person sing. (u) | zijgt | zeeg | ||
| 2nd person sing. (gij) | zijgt | zeegt | ||
| 3rd person singular | zijgt | zeeg | ||
| plural | zijgen | zegen | ||
| subjunctive sing.1 | zijge | zege | ||
| subjunctive plur.1 | zijgen | zegen | ||
| imperative sing. | zijg | |||
| imperative plur.1 | zijgt | |||
| participles | zijgend | gezegen | ||
| 1) Archaic. | ||||