Definify.com
Definition 2024
zich_opstapelen
opstapelen
Dutch
Verb
opstapelen
- (transitive) to pile up, heap
- (reflexive) to accumulate, pile up
Inflection
| Inflection of opstapelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opstapelen | |||
| past singular | stapelde op | |||
| past participle | opgestapeld | |||
| infinitive | opstapelen | |||
| gerund | opstapelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stapel op | stapelde op | opstapel | opstapelde |
| 2nd person sing. (jij) | stapelt op | stapelde op | opstapelt | opstapelde |
| 2nd person sing. (u) | stapelt op | stapelde op | opstapelt | opstapelde |
| 2nd person sing. (gij) | stapelt op | stapelde op | opstapelt | opstapelde |
| 3rd person singular | stapelt op | stapelde op | opstapelt | opstapelde |
| plural | stapelen op | stapelden op | opstapelen | opstapelden |
| subjunctive sing.1 | stapele op | stapelde op | opstapele | opstapelde |
| subjunctive plur.1 | stapelen op | stapelden op | opstapelen | opstapelden |
| imperative sing. | stapel op | |||
| imperative plur.1 | stapelt op | |||
| participles | opstapelend | opgestapeld | ||
| 1) Archaic. | ||||