Dutch

Noun

woesteling m ‎(plural woestelingen, diminutive woestelingetje n)

1. A barbaric, savage ruffian, gross boor
2. A brute, crude and dangerous person

   De woesteling geeft zijn jongens voor het minste van de zweep

   The brute whips his boys for futilities

3. A savage and indomitable beast

   Hondsdolheid verandert de liefste troeteldieren in een woestelingen

   Rabies turns the sweetest pets into brutal beasts

Etymology 2

Noun

woesteling f ‎(plural woestelingen, diminutive woestelingetje n)

1. A devastation, destruction

Synonyms

• verwoesting
• woesting

Related terms

• woestballing m
• woestenij