Definify.com
Definition 2024
wegvallen
wegvallen
Dutch
Verb
wegvallen
Inflection
Inflection of wegvallen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | wegvallen | |||
past singular | viel weg | |||
past participle | weggevallen | |||
infinitive | wegvallen | |||
gerund | wegvallen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | val weg | viel weg | wegval | wegviel |
2nd person sing. (jij) | valt weg | viel weg | wegvalt | wegviel |
2nd person sing. (u) | valt weg | viel weg | wegvalt | wegviel |
2nd person sing. (gij) | valt weg | vielt weg | wegvalt | wegvielt |
3rd person singular | valt weg | viel weg | wegvalt | wegviel |
plural | vallen weg | vielen weg | wegvallen | wegvielen |
subjunctive sing.1 | valle weg | viele weg | wegvalle | wegviele |
subjunctive plur.1 | vallen weg | vielen weg | wegvallen | wegvielen |
imperative sing. | val weg | |||
imperative plur.1 | valt weg | |||
participles | wegvallend | weggevallen | ||
1) Archaic. |