Definify.com
Definition 2024
weglaten
weglaten
Dutch
Noun
weglaten
- to omit
Inflection
| Inflection of weglaten (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weglaten | |||
| past singular | liet weg | |||
| past participle | weggelaten | |||
| infinitive | weglaten | |||
| gerund | weglaten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | laat weg | liet weg | weglaat | wegliet |
| 2nd person sing. (jij) | laat weg | liet weg | weglaat | wegliet |
| 2nd person sing. (u) | laat weg | liet weg | weglaat | wegliet |
| 2nd person sing. (gij) | laat weg | liet weg | weglaat | wegliet |
| 3rd person singular | laat weg | liet weg | weglaat | wegliet |
| plural | laten weg | lieten weg | weglaten | weglieten |
| subjunctive sing.1 | late weg | liete weg | weglate | wegliete |
| subjunctive plur.1 | laten weg | lieten weg | weglaten | weglieten |
| imperative sing. | laat weg | |||
| imperative plur.1 | laat weg | |||
| participles | weglatend | weggelaten | ||
| 1) Archaic. | ||||