Definify.com
Definition 2025
vreemdgaan
vreemdgaan
Dutch
Verb
vreemdgaan
- to wander (commit adultery)
Inflection
| Inflection of vreemdgaan (strong class 7, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vreemdgaan | |||
| past singular | ging vreemd | |||
| past participle | vreemdgegaan | |||
| infinitive | vreemdgaan | |||
| gerund | vreemdgaan n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ga vreemd | ging vreemd | vreemdga | vreemdging |
| 2nd person sing. (jij) | gaat vreemd | ging vreemd | vreemdgaat | vreemdging |
| 2nd person sing. (u) | gaat vreemd | ging vreemd | vreemdgaat | vreemdging |
| 2nd person sing. (gij) | gaat vreemd | gingt vreemd | vreemdgaat | vreemdgingt |
| 3rd person singular | gaat vreemd | ging vreemd | vreemdgaat | vreemdging |
| plural | gaan vreemd | gingen vreemd | vreemdgaan | vreemdgingen |
| subjunctive sing.1 | ga vreemd | ginge vreemd | vreemdga | vreemdginge |
| subjunctive plur.1 | gaan vreemd | gingen vreemd | vreemdgaan | vreemdgingen |
| imperative sing. | ga vreemd | |||
| imperative plur.1 | gaat vreemd | |||
| participles | vreemdgaand | vreemdgegaan | ||
| 1) Archaic. | ||||