Definify.com

Definition 2024


verwittigen

verwittigen

Dutch

Verb

verwittigen

  1. (Belgium) to inform, to notify

Usage notes

  • Commonly used in the southern Dutch-speaking areas, especially Belgium.

Inflection

Inflection of verwittigen (weak, prefixed)
infinitive verwittigen
past singular verwittigde
past participle verwittigd
infinitive verwittigen
gerund verwittigen n
verbal noun
present tense past tense
1st person singular verwittig verwittigde
2nd person sing. (jij) verwittigt verwittigde
2nd person sing. (u) verwittigt verwittigde
2nd person sing. (gij) verwittigt verwittigde
3rd person singular verwittigt verwittigde
plural verwittigen verwittigden
subjunctive sing.1 verwittige verwittigde
subjunctive plur.1 verwittigen verwittigden
imperative sing. verwittig
imperative plur.1 verwittigt
participles verwittigend verwittigd
1) Archaic.