Definify.com
Definition 2025
vanne
vanne
See also: vanné
Estonian
Noun
vanne (genitive [please provide], partitive [please provide])
Declension
This noun needs an inflection-table template.
Finnish
(index va)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʋɑnːe̞ˣ]
- Hyphenation: van‧ne
- Rhymes: -e
Noun
vanne
Declension
| Inflection of vanne (Kotus type 48/hame, nt-nn gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | vanne | vanteet | |
| genitive | vanteen | vanteiden vanteitten |
|
| partitive | vannetta | vanteita | |
| illative | vanteeseen | vanteisiin vanteihin |
|
| singular | plural | ||
| nominative | vanne | vanteet | |
| accusative | nom. | vanne | vanteet |
| gen. | vanteen | ||
| genitive | vanteen | vanteiden vanteitten |
|
| partitive | vannetta | vanteita | |
| inessive | vanteessa | vanteissa | |
| elative | vanteesta | vanteista | |
| illative | vanteeseen | vanteisiin vanteihin |
|
| adessive | vanteella | vanteilla | |
| ablative | vanteelta | vanteilta | |
| allative | vanteelle | vanteille | |
| essive | vanteena | vanteina | |
| translative | vanteeksi | vanteiksi | |
| instructive | — | vantein | |
| abessive | vanteetta | vanteitta | |
| comitative | — | vanteineen | |
Derived terms
Compounds
See also
Anagrams
French
Etymology
From van
Pronunciation
Noun
vanne f (plural vannes)
Derived terms
Verb
vanne
- first-person singular present indicative of vanner
- third-person singular present indicative of vanner
- first-person singular present subjunctive of vanner
- third-person singular present subjunctive of vanner
- second-person singular imperative of vanner
Norwegian Bokmål
Etymology
Alternative forms
- vatne (Nynorsk also)
Verb
vanne (imperative vann, present tense vanner, passive vannes, simple past and past participle vanna or vannet, present participle vannende)
- to water (something)
Related terms
- vann (noun)
References
- “vanne” in The Bokmål Dictionary.