Definify.com
Definition 2025
vagabundus
vagabundus
Latin
Adjective
vagābundus m (feminine vagābunda, neuter vagābundum); first/second declension
- (Late Latin) strolling about
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | vagābundus | vagābunda | vagābundum | vagābundī | vagābundae | vagābunda | |
| genitive | vagābundī | vagābundae | vagābundī | vagābundōrum | vagābundārum | vagābundōrum | |
| dative | vagābundō | vagābundō | vagābundīs | ||||
| accusative | vagābundum | vagābundam | vagābundum | vagābundōs | vagābundās | vagābunda | |
| ablative | vagābundō | vagābundā | vagābundō | vagābundīs | |||
| vocative | vagābunde | vagābunda | vagābundum | vagābundī | vagābundae | vagābunda | |
Descendants
References
- vagabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- VAGABUNDUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “vagabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.