Definify.com
Definition 2025
uitoefenen
uitoefenen
Dutch
Verb
uitoefenen
- to exert
Inflection
| Inflection of uitoefenen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitoefenen | |||
| past singular | oefende uit | |||
| past participle | uitgeoefend | |||
| infinitive | uitoefenen | |||
| gerund | uitoefenen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | oefen uit | oefende uit | uitoefen | uitoefende |
| 2nd person sing. (jij) | oefent uit | oefende uit | uitoefent | uitoefende |
| 2nd person sing. (u) | oefent uit | oefende uit | uitoefent | uitoefende |
| 2nd person sing. (gij) | oefent uit | oefende uit | uitoefent | uitoefende |
| 3rd person singular | oefent uit | oefende uit | uitoefent | uitoefende |
| plural | oefenen uit | oefenden uit | uitoefenen | uitoefenden |
| subjunctive sing.1 | oefene uit | oefende uit | uitoefene | uitoefende |
| subjunctive plur.1 | oefenen uit | oefenden uit | uitoefenen | uitoefenden |
| imperative sing. | oefen uit | |||
| imperative plur.1 | oefent uit | |||
| participles | uitoefenend | uitgeoefend | ||
| 1) Archaic. | ||||