Definify.com
Definition 2025
uitkleden
uitkleden
Dutch
Verb
uitkleden
Inflection
| Inflection of uitkleden (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitkleden | |||
| past singular | kleedde uit | |||
| past participle | uitgekleed | |||
| infinitive | uitkleden | |||
| gerund | uitkleden n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kleed uit | kleedde uit | uitkleed | uitkleedde |
| 2nd person sing. (jij) | kleedt uit | kleedde uit | uitkleedt | uitkleedde |
| 2nd person sing. (u) | kleedt uit | kleedde uit | uitkleedt | uitkleedde |
| 2nd person sing. (gij) | kleedt uit | kleedde uit | uitkleedt | uitkleedde |
| 3rd person singular | kleedt uit | kleedde uit | uitkleedt | uitkleedde |
| plural | kleden uit | kleedden uit | uitkleden | uitkleedden |
| subjunctive sing.1 | klede uit | kleedde uit | uitklede | uitkleedde |
| subjunctive plur.1 | kleden uit | kleedden uit | uitkleden | uitkleedden |
| imperative sing. | kleed uit | |||
| imperative plur.1 | kleedt uit | |||
| participles | uitkledend | uitgekleed | ||
| 1) Archaic. | ||||