Definify.com
Definition 2024
uitgooien
uitgooien
Dutch
Verb
uitgooien
- to remove (from a premises), throw out (general)
- to cast (throw a fishing line or net into the water)
Inflection
| Inflection of uitgooien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitgooien | |||
| past singular | gooide uit | |||
| past participle | uitgegooid | |||
| infinitive | uitgooien | |||
| gerund | uitgooien n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | gooi uit | gooide uit | uitgooi | uitgooide |
| 2nd person sing. (jij) | gooit uit | gooide uit | uitgooit | uitgooide |
| 2nd person sing. (u) | gooit uit | gooide uit | uitgooit | uitgooide |
| 2nd person sing. (gij) | gooit uit | gooide uit | uitgooit | uitgooide |
| 3rd person singular | gooit uit | gooide uit | uitgooit | uitgooide |
| plural | gooien uit | gooiden uit | uitgooien | uitgooiden |
| subjunctive sing.1 | gooie uit | gooide uit | uitgooie | uitgooide |
| subjunctive plur.1 | gooien uit | gooiden uit | uitgooien | uitgooiden |
| imperative sing. | gooi uit | |||
| imperative plur.1 | gooit uit | |||
| participles | uitgooiend | uitgegooid | ||
| 1) Archaic. | ||||