Definify.com
Definition 2024
uitbroeden
uitbroeden
Dutch
Verb
uitbroeden
- to hatch out
Inflection
| Inflection of uitbroeden (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitbroeden | |||
| past singular | broedde uit | |||
| past participle | uitgebroed | |||
| infinitive | uitbroeden | |||
| gerund | uitbroeden n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | broed uit | broedde uit | uitbroed | uitbroedde |
| 2nd person sing. (jij) | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
| 2nd person sing. (u) | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
| 2nd person sing. (gij) | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
| 3rd person singular | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
| plural | broeden uit | broedden uit | uitbroeden | uitbroedden |
| subjunctive sing.1 | broede uit | broedde uit | uitbroede | uitbroedde |
| subjunctive plur.1 | broeden uit | broedden uit | uitbroeden | uitbroedden |
| imperative sing. | broed uit | |||
| imperative plur.1 | broedt uit | |||
| participles | uitbroedend | uitgebroed | ||
| 1) Archaic. | ||||