Definify.com
Definition 2024
uitblazen
uitblazen
Dutch
Verb
uitblazen
- (transitive) To blow empty
- (transitive) To blow out, extinguish by breathing or draft
- (intransitive) To take a breather, rest to recuperate
Inflection
Inflection of uitblazen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitblazen | |||
past singular | blies uit | |||
past participle | uitgeblazen | |||
infinitive | uitblazen | |||
gerund | uitblazen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | blaas uit | blies uit | uitblaas | uitblies |
2nd person sing. (jij) | blaast uit | blies uit | uitblaast | uitblies |
2nd person sing. (u) | blaast uit | blies uit | uitblaast | uitblies |
2nd person sing. (gij) | blaast uit | bliest uit | uitblaast | uitbliest |
3rd person singular | blaast uit | blies uit | uitblaast | uitblies |
plural | blazen uit | bliezen uit | uitblazen | uitbliezen |
subjunctive sing.1 | blaze uit | blieze uit | uitblaze | uitblieze |
subjunctive plur.1 | blazen uit | bliezen uit | uitblazen | uitbliezen |
imperative sing. | blaas uit | |||
imperative plur.1 | blaast uit | |||
participles | uitblazend | uitgeblazen | ||
1) Archaic. |
Synonyms
- (rest to recuperate) op adem komen, verademen