Definify.com
Definition 2025
tuttu
tuttu
Finnish
Adjective
tuttu (comparative tutumpi, superlative tutuin)
Declension
| Inflection of tuttu (Kotus type 1/valo, tt-t gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | tuttu | tutut | |
| genitive | tutun | tuttujen | |
| partitive | tuttua | tuttuja | |
| illative | tuttuun | tuttuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | tuttu | tutut | |
| accusative | nom. | tuttu | tutut |
| gen. | tutun | ||
| genitive | tutun | tuttujen | |
| partitive | tuttua | tuttuja | |
| inessive | tutussa | tutuissa | |
| elative | tutusta | tutuista | |
| illative | tuttuun | tuttuihin | |
| adessive | tutulla | tutuilla | |
| ablative | tutulta | tutuilta | |
| allative | tutulle | tutuille | |
| essive | tuttuna | tuttuina | |
| translative | tutuksi | tutuiksi | |
| instructive | — | tutuin | |
| abessive | tututta | tutuitta | |
| comitative | — | tuttuine | |
Noun
tuttu
- Alternative form of tuttava
Declension
| Inflection of tuttu (Kotus type 1/valo, tt-t gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | tuttu | tutut | |
| genitive | tutun | tuttujen | |
| partitive | tuttua | tuttuja | |
| illative | tuttuun | tuttuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | tuttu | tutut | |
| accusative | nom. | tuttu | tutut |
| gen. | tutun | ||
| genitive | tutun | tuttujen | |
| partitive | tuttua | tuttuja | |
| inessive | tutussa | tutuissa | |
| elative | tutusta | tutuista | |
| illative | tuttuun | tuttuihin | |
| adessive | tutulla | tutuilla | |
| ablative | tutulta | tutuilta | |
| allative | tutulle | tutuille | |
| essive | tuttuna | tuttuina | |
| translative | tutuksi | tutuiksi | |
| instructive | — | tutuin | |
| abessive | tututta | tutuitta | |
| comitative | — | tuttuineen | |
Derived terms
Derived terms
|
Compounds
- perhetuttu
- tuttupiirteinen
- tutunkauppa
- tutunnäköinen
- tutunomainen
- tutunsävyinen
- tutuntuttu