Definify.com
Definition 2025
tornatilis
tornatilis
Latin
Adjective
tornātilis m, f (neuter tornātile); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | tornātilis | tornātile | tornātilēs | tornātilia | |
| genitive | tornātilis | tornātilium | |||
| dative | tornātilī | tornātilibus | |||
| accusative | tornātilem | tornātile | tornātilēs | tornātilia | |
| ablative | tornātilī | tornātilibus | |||
| vocative | tornātilis | tornātile | tornātilēs | tornātilia | |
References
- tornatilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- TORNATILIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “tornatilis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.