Definify.com
Definition 2025
timefactus
timefactus
Latin
Adjective
timefactus m (feminine timefacta, neuter timefactum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | timefactus | timefacta | timefactum | timefactī | timefactae | timefacta | |
| genitive | timefactī | timefactae | timefactī | timefactōrum | timefactārum | timefactōrum | |
| dative | timefactō | timefactō | timefactīs | ||||
| accusative | timefactum | timefactam | timefactum | timefactōs | timefactās | timefacta | |
| ablative | timefactō | timefactā | timefactō | timefactīs | |||
| vocative | timefacte | timefacta | timefactum | timefactī | timefactae | timefacta | |
References
- timefactus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- timefactus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “timefactus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.