Definify.com
Definition 2025
substantivus
substantivus
See also: substantīvus
Latin
Adjective
substantīvus m (feminine substantīva, neuter substantīvum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | substantīvus | substantīva | substantīvum | substantīvī | substantīvae | substantīva | |
| genitive | substantīvī | substantīvae | substantīvī | substantīvōrum | substantīvārum | substantīvōrum | |
| dative | substantīvō | substantīvō | substantīvīs | ||||
| accusative | substantīvum | substantīvam | substantīvum | substantīvōs | substantīvās | substantīva | |
| ablative | substantīvō | substantīvā | substantīvō | substantīvīs | |||
| vocative | substantīve | substantīva | substantīvum | substantīvī | substantīvae | substantīva | |
References
- substantivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “substantivus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.