Definify.com

Definition 2024

See also: straujā

strauja ‎(weak verb, third-person singular past indicative straujaði, supine straujað)

(transitive, with accusative) to iron, to press; to pass an iron over clothing to remove creases.
(transitive, with accusative, computing) to format, to initialise; to prepare a mass storage medium for initial use, erasing any existing data in the process. ^syn.
Ég straujaði tölvuna mína og setti upp Linux.
I formatted my computer and installed Linux.

strauja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að strauja
supine (sagnbót)		straujað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		straujandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég strauja	við straujum	present (nútíð)	ég strauji	við straujum
	þú straujar	þið straujið		þú straujir	þið straujið
	hann, hún, það straujar	þeir, þær, þau strauja		hann, hún, það strauji	þeir, þær, þau strauji

past (þátíð)	ég straujaði	við straujuðum	past (þátíð)	ég straujaði	við straujuðum
	þú straujaðir	þið straujuðuð		þú straujaðir	þið straujuðuð
	hann, hún, það straujaði	þeir, þær, þau straujuðu		hann, hún, það straujaði	þeir, þær, þau straujuðu

imperative (boðháttur)	strauja (þú)	straujið (þið)
	straujaðu	straujiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

straujast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að straujast
supine (sagnbót)		straujast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		straujandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég straujast	við straujumst	present (nútíð)	ég straujist	við straujumst
	þú straujast	þið straujist		þú straujist	þið straujist
	hann, hún, það straujast	þeir, þær, þau straujast		hann, hún, það straujist	þeir, þær, þau straujist

past (þátíð)	ég straujaðist	við straujuðumst	past (þátíð)	ég straujaðist	við straujuðumst
	þú straujaðist	þið straujuðust		þú straujaðist	þið straujuðust
	hann, hún, það straujaðist	þeir, þær, þau straujuðust		hann, hún, það straujaðist	þeir, þær, þau straujuðust

imperative (boðháttur)	straujast (þú)	straujist (þið)
	straujastu	straujisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

straujaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	straujaður	straujuð	straujað	straujaðir	straujaðar	straujuð
accusative (þolfall)	straujaðan	straujaða	straujað	straujaða	straujaðar	straujuð
dative (þágufall)	straujuðum	straujaðri	straujuðu	straujuðum	straujuðum	straujuðum
genitive (eignarfall)	straujaðs	straujaðrar	straujaðs	straujaðra	straujaðra	straujaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	straujaði	straujaða	straujaða	straujuðu	straujuðu	straujuðu
accusative (þolfall)	straujaða	straujuðu	straujaða	straujuðu	straujuðu	straujuðu
dative (þágufall)	straujaða	straujuðu	straujaða	straujuðu	straujuðu	straujuðu
genitive (eignarfall)	straujaða	straujuðu	straujaða	straujuðu	straujuðu	straujuðu

strauja