Definify.com
Definition 2024
starczyć
starczyć
Polish
Alternative forms
- starczać
Verb
starczyć impf (perfective wystarczyć)
- to suffice
Conjugation
Conjugation of starczyć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | starczyć | |||||
| present tense | 1st | starczę | starczymy | |||
| 2nd | starczysz | starczycie | ||||
| 3rd | starczy | starczą | ||||
| past tense | 1st | starczyłem | starczyłam | starczyliśmy | starczyłyśmy | |
| 2nd | starczyłeś | starczyłaś | starczyliście | starczyłyście | ||
| 3rd | starczył | starczyła | starczyło | starczyli | starczyły | |
| future tense | 1st | będę starczył1 | będę starczyła1 | będziemy starczyli1 | będziemy starczyły1 | |
| 2nd | będziesz starczył1 | będziesz starczyła1 | będziecie starczyli1 | będziecie starczyły1 | ||
| 3rd | będzie starczył1 | będzie starczyła1 | będzie starczyło1 | będą starczyli1 | będą starczyły1 | |
| conditional | 1st | starczyłbym | starczyłabym | starczylibyśmy | starczyłybyśmy | |
| 2nd | starczyłbyś | starczyłabyś | starczylibyście | starczyłybyście | ||
| 3rd | starczyłby | starczyłaby | starczyłoby | starczyliby | starczyłyby | |
| imperative | 1st | — | starczmy | |||
| 2nd | starcz | starczcie | ||||
| 3rd | niech starczy | niech starczą | ||||
| active adjectival participle | starczący | starcząca | starczące | starczący | starczące | |
| contemporary adverbial participle | starcząc | |||||
| 1or: będę starczyć, będziesz starczyć etc. | ||||||
Note: the imperative form is almost never used. First and second person forms are rare.