Definify.com
Definition 2024
skończyć
skończyć
Polish
Verb
skończyć pf (imperfective kończyć)
Conjugation
Conjugation of skończyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, n, f | |
| infinitive | skończyć | |||||
| future tense | 1st | skończę | skończymy | |||
| 2nd | skończysz | skończycie | ||||
| 3rd | skończy | skończą | ||||
| past tense | 1st | skończyłem | skończyłam | skończyliśmy | skończyłyśmy | |
| 2nd | skończyłeś | skończyłaś | skończyliście | skończyłyście | ||
| 3rd | skończył | skończyła | skończyło | skończyli | skończyły | |
| conditional | 1st | skończyłbym | skończyłabym | skończylibyśmy | skończyłybyśmy | |
| 2nd | skończyłbyś | skończyłabyś | skończylibyście | skończyłybyście | ||
| 3rd | skończyłby | skończyłaby | skończyłoby | skończyliby | skończyłyby | |
| imperative | 1st | niech skończę | skończmy | |||
| 2nd | skończ | skończcie | ||||
| 3rd | niech skończy | niech skończą | ||||
| passive adjectival participle | skończony | skończona | skończone | skończeni | skończone | |
| anterior adverbial participle | skończywszy | |||||
| impersonal past | skończono | |||||
| verbal noun | skończenie | |||||