Definify.com
Definition 2025
schudden
schudden
See also: schüdden
Dutch
Verb
schudden
- (ergative) to shake, to tremble, to waver
- (transitive) to shuffle (cards)
- (intransitive) to nod as in to express disagreement
Inflection
| Inflection of schudden (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | schudden | |||
| past singular | schudde | |||
| past participle | geschud | |||
| infinitive | schudden | |||
| gerund | schudden n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | schud | schudde | ||
| 2nd person sing. (jij) | schudt | schudde | ||
| 2nd person sing. (u) | schudt | schudde | ||
| 2nd person sing. (gij) | schudt | schudde | ||
| 3rd person singular | schudt | schudde | ||
| plural | schudden | schudden | ||
| subjunctive sing.1 | schudde | schudde | ||
| subjunctive plur.1 | schudden | schudden | ||
| imperative sing. | schud | |||
| imperative plur.1 | schudt | |||
| participles | schuddend | geschud | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
- (to nod in disagreement): nee schudden
Antonyms
- (to nod in disagreement): knikken