Definify.com

Definition 2024

riproĉi

riproĉi

Esperanto

Verb

riproĉi ‎(present riproĉas, past riproĉis, future riproĉos, conditional riproĉus, volitive riproĉu)

  1. to reproach

Conjugation

Conjugation of riproĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense riproĉas riproĉis riproĉos
active participle riproĉanta riproĉantaj riproĉinta riproĉintaj riproĉonta riproĉontaj
acc. riproĉantan riproĉantajn riproĉintan riproĉintajn riproĉontan riproĉontajn
passive participle riproĉata riproĉataj riproĉita riproĉitaj riproĉota riproĉotaj
acc. riproĉatan riproĉatajn riproĉitan riproĉitajn riproĉotan riproĉotajn
nominal active participle riproĉanto riproĉantoj riproĉinto riproĉintoj riproĉonto riproĉontoj
acc. riproĉanton riproĉantojn riproĉinton riproĉintojn riproĉonton riproĉontojn
nominal passive participle riproĉato riproĉatoj riproĉito riproĉitoj riproĉoto riproĉotoj
acc. riproĉaton riproĉatojn riproĉiton riproĉitojn riproĉoton riproĉotojn
adverbial active participle riproĉante riproĉinte riproĉonte
adverbial passive participle riproĉate riproĉite riproĉote
infinitive riproĉi imperative riproĉu conditional riproĉus

Etymology

Borrowing from English reproach, French reprocher +‎ -i.

Similar Results